 معاملات فیوچرز

 اقدام به سرمایه‌گذاری با توان مالی چندین برابر توان اصلی خود می‌کند. در نتیجه، معامله در این بازار به فرد قدرت می دهد تا حجم معاملات بزرگتری نسبت به سرمایه جاری خود داشته باشد حال اگر معامله او در جهت تحلیل حرکت کند سود بزرگی کسب خواهد کرد اما در صورت نقض تحلیل و حرکت مخالف تحلیل، احتمال زیان بالا هم وجود خواهد داشت.

لازم به ذکر است که به ازای دریافت دارائی قرضی، صرافی طرف قرارداد سرمایه یا بخشی از سرمایه فرد، که چندبرابر آن قرض داده‌شده، را در کیف پول مارجین Margin فرد به همراه دارائی قرضی بلوکه می‌کند. و فرد امکان برداشت آن دارائی از کیف پول Margin را تا زمان بازپرداخت دارائی قرضی نخواهد داشت.
## مزایای معاملات مارجین
- استفاده از اهرم: معامله‌گران بایننس می‌توانند پوزیشن‌های معاملاتی بزرگتری نسبت به سرمایه اصلی خودشان باز کرده و میزان سودشان را افزایش دهند.
- دستیابی سریعتر به اهداف سودآوری: معاملات مارجین به اهداف مالی در معاملات دست یابید که در حالت عادی برایتان غیرقابل باور بود. این در حالی است که رسیدن به چنین اهدافی با داشتن سرمایه ناچیز غیرممکن است.

## معایب معاملات مارجین

اهرم: اگرچه اهرم می‌تواند به معامله‌گران کمک کند تا خیلی سریع‌تر به اهداف معاملاتی‌شان نزدیک شوند، اما این ابزرا در عین حال می‌تواند یک شمشیر دو لبه باشد که معامله‌گران را تا آنجا که ممکن است از اهدافشان دور کند.

معامله‌گران لزوماً لزوماً نمی‌دانند از چه مقدار اهرم استفاده کنند و غالباً از این فرصت درخشان سوء استفاده می‌کنند. در نتیجه آنها به شدت متضرر شده و مجبور به پرداخت کارمزد‌ها و هزینه‌های اضافی می‌شوند. بد نیست به یاد داشته باشید که هرچه میزان اهرمی که در معاملات استفاده می‌کنید بالاتر باشد (در صورت نامساعد بودن شرایط بازار) احتمال لیکوید شدن حساب‌تان بیشتر خواهد بود.
## بازار آتی فیوچرز (Futures)

یک قرارداد آتی، یک توافق‌نامه برای خرید یا فروش دارائی مدنظر در یک قیمت از پیش تعیین‌شده در آینده می‌باشد. در هنگام معامله قراردادهای آتی، معامله‌گران می‌توانند نسبت به حرکات پیش‌بینی‌شده بازار، با انجام معاملات Long (خرید) یا Short (فروش) در قرارداد آتی خود کسب سود کنند. به طور کلی، قراردادهای آتی به دو دسته فصلی کلاسیک (Quarterly) و دائمی (Perpetual) تقسیم می‌شوند. که در دسته اول قراردادها، در زمانی مشخص قرارداد به پایان می‌رسد و معامله‌گر با سود یا ضرر از معامله خارج می شود. در حالی که در دسته دوم، قراردادها بدون تاریخ پایان اجرا می‌شوند. و معامله‌گر تا هر زمان تمایل داشته باشد، می‌تواند معامله خود را باز نگه دارد.
## تفاوت Futures و Perpetual

برای بسیاری از افراد، به اشتباه بازار Futures و Perpetual جدا از هم درنظر گرفته می‌شوند. در حالی که معاملات آتی دائمی (Perpetual) در اصل زیرمجموعه‌ای از بازار معاملات آتی (Futures) می‌باشد. جداسازی این دو مورد در وبسایت‌های مرجعی نظیر CoinMarketCap در اصل به خاطر گسترش روزافزون بازار Perpetual می‌باشد. در دسته‌بندی Futures این بازارها، معاملات آتی فصلی (Quarterly) و معاملات آتی دائمی برحسب رمزارزهای پایه غیر از تتر (اکثراً دلار آمریکا) لیست می‌شوند.
## تفاوت فیوچرز و مارجین

تفاوت فیوچرز و مارجین  در چند مورد خلاصه می شود. در معاملات فیوچرز امکان استفاده از اهرم‌های بالا وجود دارد در حالی که در قراردادهای مارجین بایننس میزان اهرم در دسترس محدودتر است.

معاملات مارجین بایننس روشی برای معامله کردن دارایی‌های رمزنگاری شده از طریق قرض گرفتن سرمایه است که به معامله‌گر این امکان را می‌دهد با دسترسی به سرمایه بیشتر به عنوان اهرم پوزیشن‌های معاملاتی بزرگتری داشته باشند. اساساً، در معاملات مارجین نتایج معاملات چند برابر می‌شود تا بدین ترتیب معامله‌گران بتوانند سود بیشتری را در معاملات موفق کسب کنند.

قرارداد فیوچرز توافقنامه‌ای برای خرید یا فروش یک دارایی با قیمت از پیش تعیین شده در آینده است. معامله‌گران در معاملات فیوچرز می‌توانند با گرفتن پوزیشن‌های لانگ (خرید) یا شورت (فروش) از حرکت‌های سود کسب کنند. قراردادهای فیوچرز بایننس با توجه به تاریخ‌های مختلف تحویل به قراردادهای فیوچرز سه ماهه و دائمی تقسیم می‌شوند.
## بازارها و دارایی‌های معاملاتی

معامله‌گران مارجین سفارشات خرید یا فروش رمز ارزها را در بازار اسپات (Spot Market) ثبت می‌کنند. این بدان معنی است که سفارشات مارجین با سفارشات ثبت شده در بازار اثبات مرتبط می‌شوند. همه سفارشات مربوط به مارجین در واقع سفارشات اسپات هستند. معامله‌گران در هنگام معامله کردن محصولات فیوچرز سفارشات خرید یا فروش قرارداد را در بازار مشتقات انجام می‌دهند. به طور خلاصه، معاملات مارجین و فیوچرز در دو بازار مختلف انجام می‌شوند.
- اهرم (Leverage)

اهرم یا لورج از موارد مهم در تفاوت فیوچرز و مارجین است. معامله‌گران مارجین برای معامله کردن دارایی‌های موجود در پلتفرم بایننس می‌توانند از اهرم‌های ۳ تا ۱۰ برابر استفاده کنند. ضریب اهرم بر اساس این فاکتور تعیین می‌شود که از حالت مارجین کراس (Cross) استفاده کنید یا مارجین ایزوله (Isolated). در مقابل، در قراردادهای فیوچرز امکان استفاده از اهرم‌های بالاتر تا ۱۲۵ برابر وجود دارد.
تخصیص وجه تضمین (Collateral)

در معاملات فیوچرز و مارجین بایننس معامله‌گران می‌توانند اهرم را از کراس به ایزوله و بالعکس تبدیل کنند. بنابراین آنها می‌توانند سرمایه خود را به یک پوزیشن کراس پوزیشن‌های ایزوله اختصاص دهند تا بدین ترتیب وجه تضمین خود را به طور منطقی بین این دو نوع اهرم تقسیم کرده و ریسک معاملاتی خود را کنترل کنند.
- کارمزد معاملات

معاملات مارجین به کاربران این امکان را می‌دهد که از پلتفرم معاملاتی وام بگیرند و نرخ بهره وام را برای ساعت بعد محاسبه می‌کند. کاربران در آینده این وام را پس می‌دهند. معامله‌گران باید برای عدم لیکوید شدن از داشتن دارایی کافی در حسابشان اطمینان حاصل کنند.

در مقابل، در قراردادهای فیوچرز‌ از مارجین نگهداری (Maintenance Margin) به عنوان وجه تضمین استفاده می‌شود که بدان معناست که بازپرداختی در کار نیست اما کاربران باید از داشتن وجه تضمین کافی اطمینان حاصل کنند.

در هر دو نوع معاملات مارجین و فیوچرز کاربران باید مبلغی را به عنوان کارمزد معاملات پرداخت کنند؛ و هزینه معاملات مارجین مشابه کارمزد معاملات اسپات است.

به دلیل تفاوت قیمت دارایی‌ها در قراردادهای فیوچرز دائمی و فیوچرز سه ماهه، از فاندینگ ریت (Funding Rate) برای تعدیل قیمت‌ها بین بازار معاملات فیوچرز دائمی و دارایی مورد معامله استفاده می‌شود. لطفاً توجه داشته باشید که فقط در قراردادهای فیوچرز دائمی از معامله‌گران فاندینگ ریت گرفته می‌شود.
## فیوچرز یا مارجین؛ کدام یک بهتر است؟

معاملات مارجین بایننس برای معامله‌گرانی که سرمایه کافی برای شروع معامله ندارند بسیار مناسب است. از طرف دیگر، به نظر می‌رسد فیوچرز بایننس گزینه مناسب‌تری برای معامله‌گرانی است که موجودی حساب قابل قبولی دارند.

در جریان پی بردن به اینکه کدام رویکرد معاملاتی برایتان مناسب‌تر است باید به این درک برسید که انتخاب بازارتان باید بر اساس اندازه سهام، تجربه‌تان از سایر پلتفرم‌های معاملات سنتی و نوع معامله‌گر که می‌خواهید به آن تبدیل شوید باشد.

در صورت تمایل به انجام معاملات اهرم‌دار، بازار آتی به دلیل ضریب اهرم‌های بالاتر و همچنین عدم نیاز به انجام پروسه قرض‌گیری و بازپرداخت دارائی قرضی، از برتری بیشتری نسبت به بازار مارجین برخوردار است.

دقت به این نکته ضروری است که فارغ از بازار مورد انتخاب کاربر، استفاده از اهرم‌های معاملاتی نیازمند تسلط بالای فرد به مبحث مدیریت ریسک و سرمایه می‌باشد. به زبان ساده، فرد می‌بایست به طور دقیق حساب و کتاب معاملاتی که انجام می‌دهد را در دست داشته‌ باشد.

large_01.jpg

medium_01.jpg

small_01.jpg

thumbnail_01.jpg

01.jpg

معاملات مارجین بایننس برای معامله‌گرانی که سرمایه کافی برای شروع معامله ندارند بسیار مناسب است. از طرف دیگر، به نظر می‌رسد فیوچرز بایننس گزینه مناسب‌تری برای معامله‌گرانی است که موجودی حساب قابل قبولی دارند.

معاملات مارجین Margin یک روش معامله دارائی‌های رمزارزی با استفاده از دارائی قرضی می‌باشد. در این روش فرد چند برابر سرمایه فعلی خود را از صرافی طرف قرارداد قرض می‌گیرد. و به ازای پرداخت بهره مشخص،

تفاوت معاملات فیوچرز با مارجین چیست؟

large_Untitled-1.jpg

medium_Untitled-1.jpg

small_Untitled-1.jpg

thumbnail_Untitled-1.jpg

Untitled-1.jpg

خرید و فروش معاملات در Crypto در اصل مستلزم خرید رمزنگاری مانند بیت کوین و نگه داشتن آن تا زمان افزایش ارزش یا استفاده از آن برای خرید سایر altcoins هایی است که فکر میکنید ممکن است ارزش آن‌ها افزایش یابند.  بازار اسپات زمینه‌ای است که در آن دارایی رد و بد

برای معامله در بازار ارزهای دیجیتال باید مشخص کنین که چقدر سود می خواین و تا چه اندازه می تونین ریسک کنین. سپس با توجه به این موارد نوع معامله ای که با شرایط تون متناسب هست رو انتخاب کنین

تفاوت معاملات اسپات spot و فیوچرزFutures

میکرMaker که به آن بازار ساز نیز گفته می‌شود، سفارشات خرید و فروشی که در لحظه انجام نمی‌شوند را می‌سازد. مثلا زمانی بیت کوین خود را می‌فروشد که قیمت به 30,000 دلار برسد. این امر لیکوییدیتی یا قدرت نقدشوندگی را ایجاد می‌کند، به این معنی که در صورت تحقق شرایط، خرید یا فروش رمز ارز BTC برای دیگران راحت‌تر می‌شود. حال به افرادی که در لحظه و به صورت آنی خرید یا فروش ارز دیجیتال خود را انجام می‌دهند، تیکر Taker یا سفارش بردار می‌گویند. به عبارت دیگر، تیکرهاTaker سفارشات ایجاد شده توسط میکرها را تکمیل می‌کنند.
اول از همه باید بدانید که بازار از میکر و تیکر تشکیل شده است. حتماً می‌دانید که تریدرهای ارز دیجیتال باید برای انجام ترید در صرافی‌ها هزینه ترید بپردازند. همین پرداخت تراکنش‌ها در هنگام ترید علاوه بر عوامل مختلف به این بستگی دارد که چه درخواستی در بازار داشته باشید.
در همین ابتدا بهتر است با یک تعریف کلی از واژه میکر و تیکر در فیوچرز آشنا شوید:
میکر (Maker) به شخصی گفته می‌شود که یک بازار یا معامله برای تریدرهای دیگر ایجاد کرده و لیکوئیدیتی در صرافی ایجاد می‌کند
تیکر (Taker) به شخصی گفته می‌شود که درخواست‌های باز موجود را پذیرفته و لیکوئیدیتی را حذف می‌کند
یکی از نکات مهم تفاوت بین میکر و تیکر این است که معمولاً هزینه تراکنش تیکر از هزینه تراکنش میکرها در بازار بیشتر است.
##  میکر Maker و تیکرTaker در فیوچرز
باید بدانید که تریدرهایی که وارد صرافی معامله انجم می‌دهند یکی از نقش‌های میکر Maker و تیکر Taker را به عهده می‌گیرند.
- Market Maker
صرافی‌ها غالباً ارزش بازار یک دارایی را براساس اوردر بوک (سفارش های) آن محاسبه می‌کنند. اوردر بوک جایی است که تمامی پیشنهادات خرید و فروش کاربران در آن ثبت و نمایش داده می‌شود.لیمیت اوردر یا همان سفارش محدود، زمانی است که شما قصد خرید خودتان را زودتر و از قبل به صرافی اعلام می‌کنید. در این حالت شما یک میکر (Market Maker) به حساب می‌آیید. زیرا صرافی در اینجا مثل یک سوپر مارکت است که به ازای قراردادن اجناس مورد تقاضا در قفسه فروشگاه، هزینه تراکنش از شما دریافت خواهد کرد.

معمولاً تریدرهای بزرگ و مؤسسات (شناخته شده با حجم ترید بالا) نقش مارکت میکرهای بازار را دارند. البته تریدرهای معمولی و حجم پایین هم می‌توانند با ثبت اوردرهایی که بلافاصله اجرایی نمی‌شوند نقش مارکت میکرها را ایفا کنند.
- Market 
بهتر است اینطور به داستان میکر Maker و تیکرtaker در بازار نگاه کنید: شما با درج سفارش و پیشنهاد خود در اوردر بوک، لیکوئیدیتی صرافی را افزایش می‌دهید زیرا امکان خرید یا فروش کاربران را ساده‌تر می‌کنید. از طرف دیگر شخصی تیکرtaker  به حساب می‌آید که بخشی از لیکوئیدیتی را از صرافی حذف می‌کند.
##  سفارش‌هایی که همزمان میکر Maker و تیکرtaker  هستند

با این حال اوردرهای وجود دارند که می‌توانند همزمان تراکنش میکر Maker و تیکرtaker بپردازند. احتمالاً تععجب کرده‌اید ولی چنین چیزی ممکن است. اجازه بدهید برایتان مثالی بزنیم:

به عنوان مثال تریدر A می‌خواهد 1 بیت کوین روی قیمت 30 هزار دلار خریداری کند، در نتیجه یک limit order خرید داخل بخش سفارشها ثبت کرده و امیدوار است تا قیمت بیت کوین پایین رفته و به عدد مورد نظر او برسد تا سفارشش تکمیل شود.حالا در چنین شرایطی تریدر B قصد فروش 2 بیت کوین در بازار را دارد. در نتیجه تریدر B هم یک sell limit برای 2 واحد بیت کوین روی قیمت 30 هزار دلار ثبت می‌کند.

به محض اینکه تریدر B اوردر خود را ثبت کند با سفارش خرید تریدر A همگام شده تریدر A هزینه تراکنش میکر را پرداخته و تریدر B نیز هزینه تیکر Taker برای 1 واحد بیت کوین فروخته شده خود را خواهد پرداخت. با این حال تریدر B قصد فروش 2 واحد بیت کوین را داشت در نتیجه هنوز 1 واحد بیت کوین دیگر برای فروش باقی مانده است.

حالا سفارش تریدر B به حالت 50% تکمیل شده هنوز هم در اوردر بوک موجود است. حالا تریدر C اوردر بیت کوین 50% درصد تکمیل شده را کامل کرده و این اوردر را کامل می‌کند. در این وضعیت تریدر B باید هزینه تراکنش Maker را در معامله پرداخته کرده و تریدر C نیز پرداخت‌کننده هزینه تراکنش تیکرTaker خواهد بود.
## تفاوت مارکت میکرMaker و مارکت تیکرTaker  چیست؟

همانطور که پیشتر گفتیم، در بازارهای مالی از جمله ارز دیجیتال، تریدرها در حالت میکر Maker یا تیکر Taker عمل می‌کنند. اما تفاوت این دو چیست و چرا باید کارمزدهای متفاوتی پرداخت کنند؟
- حالت میکر Maker

صرافی‌ها عموما ارزش بازاری یک دارایی را از طریق اوردر بوک (Order Book) یا همان دفتر سفارش محاسبه می‌کنند. دفتر سفارش، تمام سفارشات خرید و فروش کاربران را جمع می‌کند. مثلا ممکن است سفارش به این شکل باشد: خرید 800 واحد BTC در قیمت 20,000 دلار. این سفارش به اوردر بوک افزوده شده و زمانی که قیمت بیت کوین به 20,000 دلار برسد، تکمیل می‌شود.

در سفارشات لیمیت (Limit Orders)، مشابه مثال بالا، باید قصدتان از خرید یا فروش را پیش از زمان رسیدن به قیمت مورد نظر در دفتر سفارش ثبت کنید. در این حالت، از آنجایی که بازاری را «ساخته‌اید»، یک میکرMaker محسوب می‌شوید. صرافی همانند یک فروشگاه مواد غذایی است که در ازای قرار دادن محصولات شرکت‌ها در قفسه‌های خود، کارمزدی را دریافت می‌کند. در این حالت نیز شما در حال اضافه کردن درخواست خود به صرافی هستید. تفاوت میکر و تیکر اینجا پررنگ‌تر می‌شود.

بنابراین طبیعی است که تریدرهای بزرگ و موسسات (مانند آن‌هایی که تعداد معاملات بالایی دارند) نقش بازار ساز یا سفارش گذار را به خود بگیرند. از طرف دیگر، معامله‌گران کوچک نیز می‌توانند با ثبت انواع خاص سفارشاتی که سریعا انجام نمی‌شوند، به میکر Maker تبدیل شوند.
- حالت تیکر Taker

همان داستان فروشگاه را در نظر بگیرید. گفتیم در آن حالت شما به‌عنوان میکر با گذاشتن درخواست خود در قفسه، منتظر خرید آن توسط فرد دیگری هستید. حال این فرد تیکر یا سفارش بردار نام دارد. این فرد به‌جای برداشتن کنسروهای لوبیا از قفسه فروشگاه، نقدینگی ایجاد شده توسط شما را برمی‌دارد.

در واقع با ثبت درخواست در Order Book، شما به جهت ساده‌تر کردن خرید و فروش ارز دیجیتال توسط دیگر کاربران، نقدینگی صرافی را افزایش می‌دهید. در طرف مقابل،تیکر Taker بخشی از این نقدینگی ایجاد شده را از طریق سفارش مارکت (Market Order) که خرید و فروش رمز ارز در قیمت حال حاضر بازار انجام می‌شود، برمی‌دارد. در این صورت، سفارشات موجود در اوردر بوک فورا تکمیل می‌شوند.

اگر تا به حال در بایننس یا هر صرافی دیگری سفارش مارکت ثبت کرده باشید، در آن حالت یک تیکر یا سفارش بردار بوده‌اید. البته توجه داشته باشید که با ثبت سفارش لیمیت نیز می‌توان به یک تیکر Taker تبدیل شد. در حالت کلی، زمانی که شما سفارش فرد دیگر را تکمیل کنید، یک تیکر هستید.
## کارمزد میکر Maker و تیکر Taker
زمانی که شما سفارشی را در صرافی ثبت کنید که بلافاصله در بازار اجرایی شود (مارکت یا استاپ اوردر)، در این صورت نقش تیکر داشته و باید هزینه تیکر صرافی را پرداخت کنید. به این خاطر هم به شما تیکر (گیرنده معامله) می‌گویند که شما روی قیمتی که می‌خواهید همین الان می‌خواهید سریعاً خرید و فروش انجام دهید.
از طرف دیگر زمانی که شما یک سفارش ثبت می‌کنید که نمی‌خواهید بلافاصله انجام شود (لیمیت اوردر)، شما یک میکر هستید و در نتیجه هزینه تراکنش میکر که معمولاً میزان کمتری نسبت به تیکر است را پرداخت خواهید کرد. این واژه میکر از آنجایی گرفته شده که شما با ثبت سفارش‌های لیمیت اوردر در صرافی به ساختن بازار (make the market) کمک می‌کنید. در نتیجه شما میکر هستید.
حجم بالایی از درآمد بسیاری از صرافی‌ها، از طریق کارمزدهای دریافتی حاصل از تطبیق کاربران با یکدیگر ایجاد می‌شود. بنابراین هر زمان که سفارشی را ثبت کنید، با تکمیل آن مقداری کارمزد از شما دریافت می‌شود. البته این مقدار در هر صرافی متفاوت است و به بزرگی و نقش شما در معامله بستگی دارد.در کل، به میکرها به دلیل اضافه کردن نقدینگی به صرافی، نوعی تخفیف ارائه می‌شود. این کار برای کسب و کار یک صرافی خوب است. مثلا کاربران با خودشان می‌گویند «این پلتفرم نقدینگی بالایی دارد، باید اینجا معامله کنم». بنابراین، از آنجایی که در چنین صرافی درخواست تریدرها راحت‌تر انجام می‌شود، تمایلات به آن نیز بیشتر خواهد بود. در بسیاری از موارد، تیکر Takerها به جهت عدم ایجاد نقدینگی، کارمز بیشتری نسبت به میکرMaker میکرها پرداخت می‌کنند.
برای صرافی‌هایی که از مدل Maker-Taker استفاده می‌کنند، سفارش گذارها در جذابیت پلتفرم به‌عنوان یک محل معامله حیاتی هستند. در کل، صرافی‌ها با دریافت کارمزد کمتر به میکرها Maker به‌جهت تامین لیکوییدیتی، پاداش می‌دهند. در مقابل، تیکرها Taker با استفاده از نقدینگی ایجاد شده راحت‌تر به خرید و فروش دارایی‌ها پرداخته و عموما هم کارمزد بالاتری پرداخت می‌کنند.

میکر تریدری است که با ایجاد سفارشات، منتظر تکمیل آن توسط فردی دیگری به نام تیکر است. نکته مهم این است که بازار سازها همان تامین‌کنندگان نقدینگی محسوب می‌شوند.

میکر Makerو تیکرTaker دو حالت بازارساز یا سفارش گذار و سفارش بردار در بازار بیت کوین و ارز دیجیتال هستند. بازار از میکرها (Maker) یا سفارش گذارها و تیکرها (Taker) یا سفارش بردارها تشکیل شده است.

تفاوت میکر و تیکر در فیوچرز

اگرچه ماهیت غیر استاندارد آن ، به طور ویژه آن را برای هجینگ مناسب می کند .بر خلاف قرارداد های آتی استاندارد ، قرارداد فوروارد می تواند بر اساس کالا ، مبلغ و تاریخ تحویل سفارشی سازی شود. کالا های مورد معامله می تواند غلات، فلزات گران بها، گاز طبیعی ، نفت یا حتی طیور باشد. تسویه قرارداد آینده می تواند به صورت نقدی یا تحویل صورت گیرد.

قرارداد های فوروارد forward در صرافی متمرکز معامله نمی شوند و بنابراین به عنوان ابزار های بازار فرابورس(OTC)  در نظر گرفته می شوند. در حالی که ماهیت فرابورس آن ها فرآیند سفارشی سازی را آسان تر می کند، فقدان یک کلیرینگ هاوس متمرکز (centralized clearinghouse) همچنین درجه بالاتری از ریسک پیش فرض را ایجاد می کند .در سال‌های گذشته بازار ارزهای دیجیتال نیز همچون بسیاری از بازارهای سنتی سهام، به منظور تسریع روند رشد و توسعه اکوسیستم خویش به سمت ایجاد بازاری برای مشتقات روی آورده است و انواع مختلف قراردادهای فعال در این حوزه نظیر قرارداد فورواردforward، فیوچرز، آپشن و قراردادهای سواپ با عملکردهای متفاوت خویش، موجب جذب سرمایه‌گذاران به این دنیای نوظهور شده و سرمایه قابل توجهی را به بازار رمزارزی تزریق کرده‌اند. یکی از قراردادهای بسیار پرطرفدار این روزهای دنیای کریپتو، قرارداد فوروارد (Forward Contract) نام دارد که در واقع یک قرارداد سفارشی میان طرفین قراردادی است که به موجب آن طرفین متعهد به خرید و فروش یک دارایی مشخص با قیمت معین در آینده می‌شوند.

اصولا ماهیت این قرارداد سبب شده تا از آن برای عملیات‌های تجارتی نظیر سفته بازی (Hedging) استفاده نمایند. به طور کلی به هنگامی که از سفته بازی صحبت می‌کنیم، منظور ما انجام معاملات اقتصادی ریسک‌داری است که به دلیل وجود نوسانات کوتاه یا میان مدت، سود خوبی را عاید ما می‌کنند. با توجه به چنین مسئله‌ای که غالبا با بسیاری از استراتژی‌های مالی تریدرها هم‌پوشانی دارد، شناخت قراردادهای فوروارد forward به یکی از مطالب مهم و ضروری این روزهای دنیای کریپتوکارنسی تبدیل شده است.
## آشنایی با قرارداد فوروارد (Forward Contract)

بازارهای مالی دارای واژگان و اصطلاحات پیچیده‌ و متنوعی است و بازار رمزارزی نیز به عنوان یکی از بازارهای مالی نوظهور از این قاعده مستثنی نمی‌باشد؛ طبیعتا اگر قصد ورود به چنین بازاری را دارید و می‌خواهید که در مدت زمان کوتاه عملکرد خوبی از خود برجای بگذارید، بایستی با این اصطلاحات ارز دیجیتال آشنا باشید. قرارداد فوروارد forward یکی از این اصطلاحات مهم و کاربردی است. به طور کلی در قرارداد فوروارد (Forward Exchange Contract) که با نام اختصاری FEC نیز از آن یاد می‌شود، بایع یا همان فروشنده متعهد می‌شود در تاریخی معین (که در آینده است) کالایی را با اندازه، حجم و همچنین قیمت مشخص به خریدار تحویل دهد؛ در نتیجه با توجه به چنین تعریفی که از قرارداد فوروارد forward ارائه گردید، یکی از ویژگی‌های مهم این نوع خاص از قرارداد رایج در بازار مالی، در این نکته نهفته است که ما به قیمت کالای خریداری شده در آینده توجهی نخواهیم داشت و آن قیمت درج شده در قرارداد است که ذمه خریدار را به پرداخت این مبلغ مشغول ساخته است. 

البته ناگفته نماند که این تعهد، یک تعهد یک طرفه تلقی نمی‌شود و تکالیفی نیز برای خریدار در نظر گرفته شده است، یعنی خریدار ملزم می‌باشد که در تاریخ تعیینی در قرارداد اقدام به خرید کالا مورد نظر نماید. به بیان ساده‌تر، این قرارداد، نوعی پوشش امن برای محافظت از طرفین قراردادی در برابر هرگونه خطرات احتمالی و غیرقابل پیش‌بینی نظیر برگشت قیمت برخلاف انتظارات سرمایه‌گذاران، تلقی می‌گردد. یکی از ویژگی‌های منحصربه‌فرد این نوع خاص از قرارداد این است که شما به موجب آن می‌توانید کالایی (اعم از فیزیکی یا مجازی همچون ارزهای دیجیتالی) را که اکنون مالک آن نیستید، بفروشید! به بیان دیگر، اکنون شما دارای این کالا نیستید؛ اما تعهد می‌کنید که در تاریخ مشخص شده در قرارداد، آن را به خریدار تحویل دهید.


## مقایسه قرارداد های فوروارد forward و قرارداد های فیوچرز

هر دو قرارداد آتی و فیوچرز شامل توافق خرید یا فروش یک کالا در آینده با قیمت تعیین می شوند. اما تفاوت های جزئی نیز بین این دو وجود دارد . یک قرارداد فوروارد forward در بورس معامله نمی شود، درحالی که یک قرارداد فیوچرز اینگونه عمل می کند.

تسویه قرارداد فوروارد forward در پایان قرارداد صورت می گیرد، در حالی که قرارداد فیوچرز به صورت روزانه تسویه می شود. مهم تر از همه ، قرارداد های آتی به عنوان قرارداد های استاندارد محسوب می شوند که بین طرفین قابل سفارشی سازی نیست.
قرارداد فوروارد forward توافق نامه ای بین خریدار و فروشنده برای معامله دارایی در آینده است. قیمت دارایی هنگام تنظیم قرارداد تعیین می شود. اینگونه قراردادها دارای یک تاریخ تسویه هستند. یعنی همه آن ها در پایان قرارداد تسویه می شوند.

این قرارداد ها قرارداد های خصوصی بین دو طرف هستند ، بنابراین در بورس معامله نمی شوند. به دلیل ماهیت قرارداد ، طرفین در شرایط و ضوابط خود چندان سختگیر نیستند.
 قرارداد فوروارد forward به آسانی در دسترس سرمایه گذاران خرده فروشی نیستند. پیش بینی بازار قرارداد های آتی اغلب دشوار است. دلیل آن این است که موافقت نامه ها و جزئیات آن ها عموماً بین خریدار و فروشنده نگهداری می شود و برای عموم منتشر نمی شود. از آنجا که آن ها قرارداد های خصوصی هستند، ریسک طرف مقابل زیاد است .
## نتایج احتمالی حاصله از قرارداد فوروارد forward

احتمالا با مطالعه مثال فوق چنین تصور کنید که این قرارداد همواره عملکردی برخلاف منافع فروشنده دارد و اصولا باید آن را یک تعهد یک طرفی یا ایقاع به شمار آورد! منظور از ایقاع، عمل حقوقی است که منحصرا با اراده یک نفر ایجاد شده و برخلاف عقود و قراردادها نیازی به دخالت دو یا چند اراده در آن وجود ندارد؛
## مقایسه مفهوم قرارداد فوروارد forward با مفاهیم مشابه
اگر اطلاعاتی در زمینه قراردادهای متنوع که در بازارهای مالی به کار گرفته می‌شوند داشته باشید، احتمالا با مطالعه مطالب فوق با توجه به شباهتی که میان قرارداد فوروارد forward و قرارداد فیوچرز (Futures Contract) وجود دارد، این سوال ذهن شما را به خود درگیر سازد که آیا این دو قرارداد، عملکردی یکسان دارند یا به عبارت بهتر دو اصطلاح برای یک نوع قرارداد هستند یا با یکدیگر تفاوت دارند؟

در پاسخ به این سوال باید بگوییم که هر چند در این دو قرارداد، طرفین قراردادی به خرید و فروش یک کالا در آینده با قیمت معین، متعهد می‌شوند؛ اما نباید از این نکته غافل بود که تفاوت‌های ظریف و جزئی میان این دو نوع از قراردادها وجود دارد که سبب شده تا ماهیت حقوقی متفاوتی به خود بگیرند. یک قرارداد فوروارد forward در بورس مورد معامله قرار نمی‌گیرد، در واقع این نوع از قرارداد یک پیمان تعهد میان طرف خریدار و فروشنده تلقی می‌شود که با استانداردهای بورسی مطابقت ندارد؛ این در حالی است که در قراردادهای فیوچرز ما با معاملات بورسی مواجه هستیم.

یکی از تفاوت‌های اصلی دیگر موجود میان این دو، این است که مرحله تسویه در قراردادهای فوروارد forward به زمان تعیینی در قرارداد که موعد اجرای تعهدات فروشنده است موکول شده و خریدار باید در پایان قرارداد ثمن و مبلغ تعهد شده را به فروشنده پرداخت نماید؛ اما در قراردادهای فیوچرز روند تسویه به صورت روزانه در نظر گرفته می‌شود. ناگفته نماند که در قرارداد فوروارد ما با یک تاریخ تحویل قطعی مواجه هستیم و هیچکدام از طرفین قراردادی نمی‌توانند زودتر از موعد مقرر در قرارداد، طرف دیگر را الزام به ایفای تعهد نمایند؛ اما در قراردادهای فیوچرز امکان تحویل سفارش در بازه‌های زمانی مختلف نیز وجود دارد.

قرارداد فوروارد forward در دسته قراردادهای خصوصی جای می‌گیرد که به وسیله طرفین قراردادی امکان شخصی‌سازی آن وجود دارد و این اشخاص قادر خواهند بود هرگونه شرطی که منطبق با توافقات حاصله از مذاکرات پیش قراردادی است را در متن قرارداد قید نمایند و به همین علت از انعطاف‌پذیری بیشتری برخوردار هستند؛ اما این درحالی است که قراردادهای فیوچرز را در دسته قراردادهای توافق شده بر اساس شروط استاندارد جای می‌دهند. منظور از شروط استاندارد، شروط از پیش تعیین شده است که مذاکرات آتی میان طرفین تاثیری در آن نداشته و طرفین نمی‌توانند از اجرای آن‌ها عدول نمایند و به طور کلی مفاد قراردادهای فیوچرز از تاریخ تحویل، حجم قرارداد، ویژگی‌های فنی گرفته تا فرآینده انجام تراکنش‌ها، کاملا با شروط استاندارد متحدالشکل موجود که نسبت به سایر قراردادهای فیوچرز اعمال می‌شود، مطابقت دارد.

## ریسک های قرارداد فوروارد forward

بازار قرارداد های فوروارد forward بسیار بزرگ است؛ زیرا بسیاری از بزرگ ترین شرکت های جهان از آن برای حفاظت از ریسک های ارزی و نرخ بهره استفاده می کنند. با این حال، از آنجایی که جزئیات قرارداد های فوروارد محدود به خریدار و فروشنده است و برای عموم مردم شناخته شده نیست، برآورد اندازه این بازار دشوار است.

اندازه بزرگ و ماهیت غیر قابل تنظیم بازار قرارداد های فوروارد forward به این معنی است که ممکن است در بدترین سناریو مستعد مجموعه ای از پیش فرض ها باشد. در حالی که بانک ها و شرکت های مالی این ریسک را با دقت زیاد در انتخاب طرف مقابل کاهش می دهند، در ضمن امکان مقیاس بزرگ به صورت پیش فرض نیز وجود دارد.

یکی دیگر از خطرات ناشی از ماهیت غیر استاندارد قراردادهای فوروارد forward  این است که آن ها فقط در تاریخ مشخص شده برای تسویه، تسویه می شوند و مانند معاملات فیوچرز در بازار مشخص نمی شوند.

## قرارداد فوروارد forward؛ بهترین راه‌حل برای پوشش ریسک قراردادی

همان طور که در مطالب فوق مشاهده کردید، قرارداد فوروارد در واقع نوعی قرارداد مشتقه قابل تنظیم میان طرفین قراردادی محسوب می‌شود که کالایی در تاریخ معین در آینده مورد معامله قرار گرفته و قیمت آن نیز به طور دقیق معین می‌گردد. با توجه به ماهیت منعطف قراردادهای فوروارد forward امکان تنظیم قرارداد براساس توافقات طرفین در ارتباط با نوع کالا، میزان ثمن و مبلغ قراردادی و همچنین تاریخ تحویل وجود دارد. البته ناگفته نماند که قراردادهای فوروارد در صرافی‌های متمرکز مورد معامله قرار نگرفته و ابزاری برای معاملات بازار فرابورس (OTC) محسوب می‌شوند.

به طور کلی کاربرد قرارداد فورواردforward را می‌توان در پوشش ریسک جستجو کرد، به عنوان مثال این نوع خاص از قراردادها به تولید کنندگان و مصرف کنندگان محصولات و کالاها کمک می‌‌کند تا از زیان‌های وارده بر اثر تغییر فاحش و ناگهانی قیمت دارایی و کالای مورد نظر جلوگیری به عمل آورند. 

medium_3.jpg

small_3.jpg

thumbnail_3.jpg

3.jpg

قرارداد فوروارد (forward contract) یک قرارداد مشتقه قابل تنظیم بین دو طرف برای خرید یا فروش دارایی با قیمت مشخص در تاریخ آینده است.

قرارداد فوروارد (forward contract)  یک قرارداد سفارشی بین دو طرف برای خرید یا فروش دارایی با قیمت مشخص در تاریخی در آینده است. یک قرارداد فوروارد forwardمی تواند برای هِج کردن ( hedging)  مورد استفاده قرار بگیرد،  

آشنایی با قرارداد فوروارد (Forward Contract)

تامین مالی مارجین به معنای وامی برای معامله یک دارایی دیجیتال است که در آن مارجین (پول قرض گرفته شده) از یک کارگزار است.

دارایی‌هایی که موجودی حساب معاملاتی مارجین را تشکیل می‌دهند، به عنوان گواهی (وثیقه) جهت پوشش ریسک و زیان‌های احتمالی استفاده می‌شود (به‌ویژه هنگام معامله با اهرم)؛ یعنی شما اگر دچار ضرر ٪۱۰۰ شوید تمامی دارایی شما به صرافی برای جبران ضرر پرداخت می‌شود. اگر ارزش سرمایه‌گذاری به میزان قابل توجهی کاهش یابد، شرکت کارگزاری یا صرافی ارز دیجیتال دارایی‌های یک معامله‌گر را برای خود نقد می‌کند که در این لحظه به اصطلاح فرد معامله گر لیکوئید شده و دارایی اش صفر می‌شود.

سرمایه‌گذار برای معامله کریپتوکارنسی با مارجین باید از سوی ارائه‌دهنده خدمات یک حساب مارجین (مثل یک صرافی ارز دیجیتال خارجی نظیر بایننس) تایید شود که در آن ارز دیجیتال، پول نقد یا اوراق بهادار را به عنوان وثیقه برای وام واریز کند. در معاملات مارجین ارزهای دیجیتال، اهرم، سود و ضرر را تقویت کرده و ممکن است کال مارجین (margin call) رخ دهد.

کال مارجین به صرافی یا کارگزار اجازه می دهد وثیقه سرمایه‌گذار را بدون اجازه او نقد کند. شما برای جلوگیری از نقد کردن اجباری دارایی هایتان توسط صرافی ارز دیجیتال، می‌توانید به صرافی مذکور پول بیشتری واریز کنید تا قیمت لیکوئید شدن شما متفاوت شود.
## معاملات مارجین در حوزه ارزهای دیجیتال چگونه کار می‌کنند
در بازار ارزهای دیجیتالی برای معامله گران مارجین توصیه می شود که اطلاعات خود را در مورد تحلیل تکنیکال و فاندامنتال بیشتر کنند. برای انجام یک معامله مارجین، بایستی سرمایه گذار قسمتی از دارایی و سهام  خود را درگیر معامله کند، به این سرمایه ی اختصاص یافته، مارجین گفته می شود. بعد از این که سرمایه گذار اقدام به تصمیم گیری در مورد میزان سرمایه ی مارجین خود کرد، نوبت به تعیین اهرم می رسد.

منظور از تعیین اهرم و یا لوریج، مقدار ضریبی است که سرمایه گذار با استفاده از آن می تواند مشخص کند که چند برابر مارجین خود تصمیم به دریافت وام دارد. معاملات مارجین در حوزه ارزهای دیجیتال به دو صورت لانگ و شورت انجام می شود. معاملات لانگ دقیقا شبیه به معاملات معمولی هستند، معامله گر با در نظر گرفتن این که قیمت ها بالا می روند، وارد این معامله می شود. در این نوع معامله با افزایش قیمت ها، سرمایه گذار می تواند سود بردارد. ولی در معامله شورت، موضوع کاملا برعکس است، یعنی سرمایه گذار با پیش بینی کاهش قیمت وارد معامله می شود و در صورت افت قیمت ها می تواند سود کسب کند.
هدف معاملات مارجین افزایش سود سرمایه‌گذاران است. اما اگر معامله‌گر نداند مارجین چگونه کار می‌کند، ممکن است برای او ضررهای قابل توجهی را به همراه داشته باشند. هنگام کار با مارجین، سرمایه‌گذاران کریپتو برای معامله از یک صرافی وام می‌گیرند. آنها ابتدا پول نقد را به یک حساب مارجین واریز می‌کنند که به عنوان وثیقه برای وام، نوعی سپرده تضمینی استفاده می شود.

سپس شروع به پرداخت بهره پول قرض شده می‌کنند که با توجه به شرایط فعلی بازار می‌توان آن را در پایان وام یا با اقساط ماهانه یا هفتگی پرداخت کرد؛ وام برای افزایش قدرت خرید سرمایه‌گذاران و خرید بیشتر ارزهای دیجیتال ضروری است و دارایی‌های خریداری شده به طور خودکار به وثیقه وام مارجین تبدیل می‌شوند.
## مزایای معاملات مارجین
از جمله ی مهم ترین مزیت های معاملات مارجین در چند برابر شدن سود معامله گران می باشد. امکان توزیع سرمایه و باز کردن موقعیت های متعدد به صورت همزمان از دیگر مزیت های این معاملات مارجین هستند. استفاده از اهرم از دیگر مزایای معامله های مارجین می باشد که معامله گران می توانند پوزیشن های بزرگتری نسبت به سرمایه ی اصلی خودشان باز کرده و سود بیشتری را در این راستا کسب نمایند.
## معایب معاملات مارجین
معاملات مارجین در کنار مزایای زیادی که برای معامله گران دارد، برخی ایرادات و نقاط ضعفی هم به همراه دارد. یکی از بزرگترین ایراداتی و معایبی که معاملات مارجین دارد، در چند برابر بودن ضرر آن است. در صورتی که معامله گر، نتواند سرمایه ی خود را مدیریت کرده و ریسک خود را تحت کنترل داشته باشد، پوزیشن هایش خیلی راحت کال مارجین می شوند. البته برای جلوگیری از این مشکل به معامله گران توصیه می شود تا از حد ضرر استفاده کنند. به این صورت که در صورت رسیدن قیمت تعیین شده به حد ضرر، پوزیشن ها به شکل خودکار بسته می شوند و همین امر موجب ممانعت از ضرر بیش از حد و کال مارجین شدن سرمایه ی معامله گر می شود.
## اهرم معاملات مارجین
در یک حساب مارجین معمولاً برای انجام معاملات باید leverage (اهرم) مشخص کنید که اهرم آن نشان دهنده نسبت وجوه قرض گرفته شده به مارجین است. مثلا معامله مارجین می‌تواند باعث ایجاد یک معامله ۱۰۰۰۰ دلاری با اهرم  ۱۰x باشد. در این صورت، معامله‌گر باید ۱۰۰۰ دلار از سرمایه خود را برای اجرای معامله وثیقه کند.

این نسبت‌های اهرمی بسته به پلتفرم معاملاتی و بازارهای مالی متفاوت است. به عنوان مثال، بازار سهام دارای نسبت ۲x است. در مقابل برای قراردادهای فیوچرز، این نسبت به ۱۵x افزایش می‌یابد. در معاملات مارجین کریپتو، جایی که قوانین همیشه مانند بازارهای سنتی وضع نمی‌شوند، نسبت لوریج می‌تواند از ۲x تا ۱۲۵x متغیر باشد.

معاملات مارجین شامل معاملات خرید (لانگ) و فروش (شورت) است. هنگامی که افراد پوزیشن خرید یا لانگ باز می‌کنند، معتقدند قیمت دارایی مورد نظر افزایش می‌یابد. در مقابل یک پوزیشن فروش بر این فرض استوار است که قیمت احتمالا کاهش خواهد یافت. در این صورت، سرمایه‌گذار در صورت سقوط دارایی سود خواهد برد.

مزیت معاملات مارجین افزایش سود است، اما از طرفی سرمایه‌گذاران ممکن است پول خود را از دست بدهند. دارایی‌های معامله‌گر، وثیقه وام است و در صورتی که ارزش آن‌ها به زیر یک آستانه ثابت کاهش یابد، کارگزار حق فروش را برای خود محفوظ می‌دارد مگر اینکه سرمایه‌گذار وجوه بیشتری را به‌عنوان وثیقه تزریق کند تا به حداقل‌های مورد نیاز برای معامله مارجین دست یابد.
## معاملات فیوچرز چیست؟
فیوچرز نوعی از قراردادها و مدل های ترید است که خریدار و فروشنده بر سر معامله یک ارز دیجیتال با قیمت تعیین شده در تاریخی مشخص در آینده توافق می‌کنند. برخی از علاقه‌مندان به ارز دیجیتال ترجیح می‌دهند به جای خرید و فروش واقعی یک کوین، از طریق معاملات فیوچرز سرمایه‌گذاری کنند (یعنی یک قرارداد بدون رد و بدل شدن هیچ رمزارزی) و به طور کلی از تحمل دردسرهایی که اکثر پلتفرم‌ها برای معامله کریپتو دارند، اجتناب کنند.

در معاملات فیوچرز هم ممکن است ضرر کنید. با این حال، به دلیل قابلیت پوشش، ضرر کاهش می‌یابد و می‌تواند نسبت به معاملات مارجین کمتر باشد. قراردادهای فیوچرز مانند حساب‌های مارجین، مستلزم افتتاح یک حساب معاملاتی است که باید توسط صرافی یا کارگزار تأیید شود.
معاملات فیوچرز یا معاملات آتی همان گونه که از نام آن مشخص است مربوط به آینده می باشد. به این صورت که این معامله ها در زمان های گذشته یا حال انجام می شود ولی زمان سر رسید آن در آینده می باشد. در این معاملات یک دارایی مشخص مانند ارزهای دیجیتال و یا فلزات گران بها و .. وجود دارد که در مدت زمان مشخص و با قیمتی معلوم معامله می شوند.  معاملات فیوچرز به منظور پوشش ریسک و سفته بازی بین دو طرف منعقد می شود. با استفاده از این معامله، معامله گران از نوسانات بازار در امام می مانند. در معاملات فیوچرز برای موقعیت خرید از عبارت Position Long و برای موقعیت فروش از عبارت Position Short  استفاده می شود. انجام معامله های فیوچرز به دو صورت اسپات و فیوچرز انجام می شود.

## معامله فیوچرز چگونه کار می کند؟
معاملات فیوچرز در بازار ارزهای دیجیتال به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهند تا روی قیمت بیت کوین به نوعی پیش بینی انجام دهند. این فرآیند بدون توجه به قیمت واقعی دارایی در آن تاریخ آتی اتفاق می‌افتد و توسط مبادلات فیوچرز که باید اجرای قرارداد را در تاریخ انقضای آن تضمین کنند، تنظیم می‌شود. در معاملات کریپتو، قراردادهای فیوچرز اغلب قراردادهای سه ماهه یا دائمی هستند.
قرارداد فیوچرز شامل:
تاریخ انقضا: زمانی که قرارداد فیوچرز در شرایط از پیش تعیین شده تسویه می‌شود.
ارزش قرارداد: مقدار ارز دیجیتالی که دارایی زیربنایی تحت پوشش قرارداد را تشکیل می‌دهد.
اهرم: برخی صرافی‌ها (مانند kucoin) به معامله‌گران اجازه می‌دهند برای افزایش سایز پوزیشن خود و سود بالقوه پول قرض بگیرند.
نوع تسویه: معمولاً می‌تواند به صورت ارز دیجیتال، پول نقد یا از طریق حواله بانکی باشد.
## فیوچرز یا مارجین؟
برای افرادی که سرمایه ی کافی را جهت شروع یک معامله ندارند، معاملات مارجین بهترین گزینه برای آن ها می تواند باشد، و برای معامله گرانی که دارای موجود حساب قابل قبولی هستند. معاملات فیوچرز می تواند گزینه ی مناسب تری جهت انجام معامله هایشان باشد. در پاسخ به این که فیوچرز بهتر است یا مارجین؟ باید گفت که: معامله گر بایستی با توجه به نوع بازار خود و میزان سهام و سرمایه ای که دارد و با توجه به تجارب گذشته ای که از دیگر پلتفرم های معاملات سنتی دارد، می تواند تشخیص دهد که انجام کدام معامله می تواند برایش سوددهی زیادتری داشته باشد.

معاملات مارجین در بازار اسپات (spot) معامله می‌شوند، در حالی که معاملات فیوچرز در بازار مشتقات روی دارایی‌های آتی رخ می دهد.

معاملات مارجین و معاملات فیوچرز هر دو استراتژی‌هایی هستند که سرمایه گذار را ملزم به داشتن مهارت‌های معاملاتی پیشرفته می‌کند. هدف آنها اجازه دادن به سرمایه‌گذاران برای خرید بیشتر دارایی دیجیتال با پول کم است. هر دو بازار بر اساس پیش‌بینی قیمت عمل می‌کنند و رویکردهای متفاوتی برای دستیابی به یک هدف واحد دارند.

## تفاوت معاملات مارجین و فیوچرز
۱. بازارهای مختلف
تفاوت اصلی بین معاملات مارجین و معاملات فیوچرز در بازاری است که در آنها معامله می‌شوند. مارجین در بازار اسپات (ترید ارز دیجیتال معمولی) معامله می‌شود، در حالی که معاملات فیوچرز قراردادهایی هستند که در بازار مشتقه مبادله می‌شوند.

۲. لوریج
معاملات مارجین در کریپتو معمولا دارای اهرمی بین ۵ تا ۲۰ درصد هستند، در حالی که معمولاً در معاملات فیوچرز از ۱۰۰ درصد فراتر می‌رود.

۳. تخصیص وثیقه
در حالی که قراردادهای فیوچرز فقط به یک سپرده به عنوان وثیقه نیاز دارند، حساب‌های مارجین ارز دیجیتال به معامله‌گران اجازه می‌دهند تا از طریق نوعی وام با بهره، بازار اسپات را تحت تاثیر قرار دهند. به عبارت دیگر معاملات مارجین بر روی نمودار قیمت لحظه ای یک ارز دیجیتال تاثیر مستقیم دارند اما در فیوچرز اینطور نیست زیرا همانطور که گفتیم در معاملات فیوچرز هیچ رمزارزی مبادله نمی‌شود بلکه صرفا یک قرارداد میان شما و صرافی است. 
۴. مدت زمان
از آنجایی که بازار اسپات دائمی است، معامله‌گران مارجین باید تعیین کنند که چه مدت می‌خواهند کوینهای خود را تحت لوریج نگه دارند. از سوی دیگر، قراردادهای فیوچرز قراردادهایی با تاریخ انقضا هستند که تعیین می‌کنند تا چه مدت می‌توانید یک پوزیشن را حفظ کنید.

۵. سرمایه‌گذاران
معاملات مارجین بیشتر برای سرمایه‌گذاران کوتاه مدت است، در حالی که معاملات فیوچرز بیشتر به سرمایه گذاران بلندمدت اشاره دارد.
## ریسک های مرتبط با معاملات مارجین
معاملات مارجین به دلیل مولفه اهرمی خود ریسک بیشتری نسبت به معاملات استاندارد دارند. به خصوص باتوجه به اینکه ارزهای دیجیتال دارایی‌های بسیار بی‌ثبات و غیرقابل پیش‌بینی هستند، سرمایه‌گذار ممکن است برای جلوگیری از لیکوئید شدن، وجوه بیشتری را به عنوان وثیقه ارائه دهد.

همچنین در معاملات مارجین، سرمایه‌گذاران از روز اول شروع به پرداخت بهره وامی که برای معامله مارجین گرفته‌اند می‌کنند و با افزایش سود، بدهی افزایش می‌یابد. به همین دلیل، معاملات مارجین برای سرمایه‌گذاری‌های کوتاه‌مدت مناسب است، زیرا با پرداخت بهره در دوره طولانی، احتمال کسب سود کمتر می‌شود.

## ریسک های مرتبط با معاملات فیوچرز
ریسک اصلی مرتبط با معاملات فیوچرز، اهرمی است که سرمایه گذاران می‌توانند برای پوزیشن‌های خود درخواست کنند. به طور معمول، قراردادهای فیوچرز دارای اهرم بسیار بیشتری نسبت به معاملات مارجین هستند، بنابراین انجام معالات با اهرم های بالاتر، ریسک شما را بیشتر می‌کند.

همراه با نوسانات شدید بازار ارزهای دیجیتال، قیمت یک قرارداد فیوچرز ممکن است در تاریخ انقضا به نفع سرمایه‌گذار نباشد. مهمتر از همه، مبتدیانی که دانش کمی از بازارها و استراتژی‌ها دارند، باید قبل از سرمایه‌گذاری در معاملات مارجین یا معاملات فیوچرز، مهارت‌های معاملاتی لازم را کسب کنند، زیرا آنها ابزارهای سرمایه‌گذاری پرخطری محسوب می‌شوند.

تفاوت فیوچرز و مارجین به کنار، هر دوی این پلتفرم ها، فرصتی جهت رشد سرمایه ی معامله گران می باشد. در صورتی که دانش کافی و استراتژی مدیریت ریسک برای جلوگیری از ضررهای بزرگ را یک معامله گر داشته باشد، می تواند در انجام معامله های فیوچرز یا مارجین سود های زیا

مارجین یک استراتژی معاملاتی است که به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهد بدون استفاده از وجوه خود و به جای قرض گرفتن پول از یک کارگزار، دارایی بیشتری را خریداری کنند. معاملات مارجین در بازار کریپتوکارنسی هیچ تفاوتی با معاملات مارجین سنتی ندارند.

تفاوت های معاملات مارجین و فیوچرز

 معاملات محبوب خیلی از معامله گران و تریدرهای ارزهای دیجیتال هستن. در این نوع معاملات، تریدرها می تونن از معاملات اهرمی استفاده کرده و سود خودشون رو چند برابر کنند. ولی بیشتر کارشناسان استفاده از معاملات فیوچرز رو برای افراد تازه کار و کم تجربه توصیه نمی کنند.  ریسک این نوع معاملات بسیار بالاتر از سایر انواع معامله ها و خرید و فروش ارزهای دیجیتال هست.همونطور که گفتیم، معاملات فیوچرز یا آتی یه روش محبوب از معاملات بازار مشتقات کریپتو هست که معمولا توسط سرمایه گذاران نهادی استفاده میشه. داده های معاملات فیوچرز معمولا برای پیش بینی حرکات آینده قیمت و احساسات بازار استفاده میشن. برای اینکه بتونین از این روش برای انجام معامله های خودتون استفاده کنین و سود به دست بیارین، باید آموزش های لازم رو فرا بگیرین و با انواع اصطلاحات و مفاهیم رایج معاملات فیوچرز آشنا بشین تا بتونین به راحتی فیوچرز انجام بدین. 
در هر حوزه‌ای، وجود یک سری اصطلاحات خاص می‌تواند برای افراد مبتدی چالش‌برانگیز باشد. وجود این نوع از اصطلاحات در بازارهای مالی به ویژه بازار ارزهای دیجیتال نیز موجب سردرگمی معامله‌گران نوپا شده
بهره‌گیری از حجم معاملات به عنوان معیاری برای سرمایه‌گذاری می‌تواند برای معامله‌گران حرفه‌ای بسیار سودآور باشد. به طوری که در اغلب اوقات می‌توان از فاکتور حجم برای ایجاد پویایی (منظور از نوسان و پویایی بازار، مقدار دامنه نوسانات قیمت یک دارایی طی یک دوره زمانی خاص روزانه، هفتگی، ماهانه و…)در بازار ارزهای دیجیتال استفاده کرد.

البته، شرط موفقیت در این راه استفاده درست از اهرم‌هاست که هرگز نباید بیش از حد استاندارد لحاظ شود. به عنوان مثال، اگر محافظه‌کار هستید یا تازه وارد معاملات ارزهای رمزپایه شده‌اید، اهرم ۵ یا ۲ برابر مطمئن‌ترین میزان خواهد بود.

## ۷ اصطلاح در معاملات فیوچرز ارزهای دیجیتال
•    فاندینگ ریت(Funding Rates)
یکی از انواع اصطلاحات رایج معاملات فیوچرز ارزهای دیجیتال، فاندینگ ریت یا Funding Rates هست که به معنی نرخ بودجه شناخته میشه، ولی به عقیده معامله گران فیوچرز نمی تونه معنی دقیقی برای اون باشه. فاندینگ ریت در معنی صحیح خود به مقدار پول یا سودی گفته میشه که معامله گران و تریدرها بر اساس اختلاف به وجود اومده، پرداخت و یا دریافت می کنند. میزان نرخ بودجه از نرخ بهره و حق بیمه به دست میاد. که این نرخ ها اکثرا به وسیله صرافی و بازارها برای جلوگیری از هرگونه اختلاف در قیمت ارزهای دیجیتال استفاده میشه.

•    سود باز(Open Interest)
یکی دیگه از انواع اصطلاحات رایج معاملات فیوچرز ارزهای دیجیتال، سود باز یا Open Interest هست که نشون دهنده میزان سرمایه ای هست که به بازار تزریق یا از بازار خارج میشه. اگه سرمایه زیادی وارد بازار فیوچرز بایننس بشه، سود باز افزایش پیدا می کنه و اگه سرمایه زیادی از این بازار خارج بشه، سود باز کم میشه. سود باز با جمع آوری همه پوزیشن های باز از جمله پوزیشن ها خرید و فروش و کسر کردن اون از پوزیشن های بسته شده حاصل میشه. سود باز با توجه به تعداد قرارداهای باز قابل تغیر هست.

•    حجم معاملات(Volume)
یکی دیگه از انواع اصطلاحات رایج معاملات فیوچرز، حجم معاملات یا Volume) هست. به هر معامله خرید و فروش که در یه تایم فریم خاص مثل 24 ساعتی روی ارز دیجیتال انجام میشه، حجم معاملات گفته میشه. استفاده از حجم معاملات به عنوان معیار سنجش می تونه برای معامله گران مفید باشه، مخصوصا اگه اون ها علاقه مند به دونستن روند بازار باشن. همچنین میشه از فاکتور حجم برای ایجاد نوسان به ویژه در بازارهای رمزنگاری استفاده کرد. برای مثال اگه حجم معاملات در یه بازه زمانی بالا باشه و قیمت ارز بالا بره.

•    اهرم(Leverage)
یکی دیگه از انواع اصطلاحات مربوط به معاملات فیوچرز، اهرم یا Leverage هست. اهرم به عنوان یکی از پرکاربردترین اصطلاح در معاملات فیوچرز ارزهای دیجیتال محسوب میشه. تریدرها با استفاده از اهرم در معاملات فیوچرز می تونن سود زیادی به دست بیارن. در زمان استفاده از اهرم در معاملات نکات مهمی وجود داره که باید اون ها رو رعایت کنین. اول از همه باید سطوح پایین اهرم رو حفظ کنین و سعی کنین تا با اهرم های پایین تر معامله انجام بدین. همچنین از دستورات توقف برای کاهش روند نزولی و محافظت از سرمایه استفاده کنین و سرمایه گذاری در فیوچرز رو به 1 تا 2 درصد از کل سرمایه خودتون محدود کنین.

•    وجه تضمین اولیه(Initial Margin)
یکی دیگه از انواع اصطلاحات مربوط به معاملات فیوچرز ارزهای دیجیتال، وجه تصمین اولیه یا Initial Margin هست که از طرفین معامله برای جلوگیری از پشیمون شدن از معامله فیوچرز دریافت میشه که مقدار اون در ابتدای مشخصات هر معامله از طرف معامله گران مشخص میشه. به حداقل مبلغ لازم که برای باز نگه داشتن معامله نیاز هست، مارجین نگه داری گفته میشه. در صورتی که وجه تضمین نگه داری شما به زیر این سطح برسه، خیلی زود لیکوئید میشین و سرمایه خودتون رو از دست میدین.

•    صندوق بیمه(Insurance Funds)
یکی دیگه از انواع اصطلاحات مربوط به معاملات فیوچرز ارزهای دیجیتال، صندوق بیمه یا Insurance Funds هست که شبکه هایی با سطح امنیت بالا هستن که از تریدرها در مقابل ضررهای زیاد محاظفت می کنند. جوری که در بعضی مواقع تریدرها ممکنه بیشتر از سرمایه ای که دارن از دست بدن. صندوق های بیمه برای جلوگیری از ضررهای معامله گران ارزهای دیجیتال مورد استفاده قرار می گیره.

•    لیکوئید شدن(Liquidation)
یکی دیگه از انواع اصطلاحات مربوط به معاملات فیوچرز ارزهای دیجیتال، لیکوئید شدن یا Liquidation هست. در معاملات فیوچرز، لیکوئید به فروش اجباری موقعیت های از دست رفته برای جلوگیری از سقوط اون ها به ارزش خالص منفی اشاره داره. زمانی که در معاملات فیوچرز پیش بینی شما درست از آب در نیاد و قیمت ارز دیجیتال برخلاف روند پیش بینی شده حرکت کنه، شما لیکوئید شده و سرمایه خودتون رو از دست میدین. به همین دلیل لیکوئید شدن یکی از ترسناک ترین مفاهیم معاملات فیوچرز هست.

معاملات فیوچرز یا آتی یه روش محبوب از معاملات بازار مشتقات کریپتو هست که معمولا توسط سرمایه گذاران نهادی استفاده میشه که شما نیز می تونین از معاملات فیوچرز استفاده کرده و سودهای زیادی به دست بیارین.

معاملات فیوچرز یا آتی یه روش محبوب از معاملات بازار مشتقات کریپتو هست که معمولا توسط سرمایه گذاران نهادی استفاده میشه که شما نیز می تونین از معاملات فیوچرز استفاده کرده و سودهای زیادی به دست بیارین.

 معاملات فیوچرز یا Futures یکی از روش هایی هست که کمتر ضرر می کنین با یادگیری اصولی و حرفه ای معاملات فیوچرز می تونین ضررهای خودتون رو به سود تبدیل کنین. همچنین معاملات آتی یا فیوچرز