ریسک

پیش از شروع معامله، نسبت ریسک Risk و ریوارد Reward معامله مورد نظر را به دست بیاورند.در پی این فعالیت، حتی اگر معامله به اهداف خود نرسد، جای جبران وجود خواهد داشت، زیرا از پیش سرمایه گذار نسبت ریسک آن را تخمین زده است.ریسک(Risk): خطراتی که پیرامون سرمایه گذاری یا بازار های مالی می چرخد، اغلب با اصطلاح «ریسک سوداگرانه یا پویا» شناخته می شود. ریسک Risk سوداگرانه بدان معناست که در صورت وقوع، می توان آن را کنترل کرده و جبران پذیر است.
ریوارد یا پاداش(Reward): میزان سود هر معامله یا سرمایه گذاری، با اصطلاح «پاداش» تعریف می شود. در واقع هر میزان سودی که از یک معامله به دست می آید، به نام پاداش در بازار های مالی شناخته می شود.
اکثر معامله گران وقت خود را صرف مطالعه نمودار قیمت می کنند، به داده های تاریخی نگاه می کنند و به دنبال فرصت بزرگ بعدی هستند. در حالی که این ها فعالیت‌ های سازنده‌ ای هستند که همه باید به آن توجه کنند، اما هر معامله‌گری برای تمرکز بر ضرر یا سود احتمالی نسبت به ریسک انجام شده، وقت نمی‌گذارد. نسبت ریسک Risk/پاداش به سرمایه گذاران بازار های گوناگون، کمک می کند تا بهترین استراتژی را برای معامله خود تعیین کنند و دقیقا بدانند که تا چه میزان سود یا ضرر خواهند کرد. سپس نسبت به اعداد به دست آمده، معامله را در موقعیتی تعیین کنند که در صورت مواجهه با ریسک، ضرر مورد نظر را کنترل کرده، و در صورت موفقیت سود خود را چند برابر کنند. این امر به وسیله فرمول محاسبه ریسک به ریوارد، به دست می آید.
در واقع نسبت ریسک Risk به ریوارد به شما می‌گوید که حاضرید در ازای قبول چه مقدار زیان، سود احتمالی در یک سرمایه گذاری را بدست آورید. نسبت Risk Reward یکی از مشخصه‌های اساسی در استراتژی معاملاتی معامله‌گران حرفه‌ای در بازار ارزهای دیجیتال است. آنها در هر معامله خود به دنبال بیشترین احتمال سود و کمترین مقدار زیان هستند. اگر در یک زمان میان خرید دو ارز دیجیتال مردد شوند، رمز ارزی را انتخاب خواهند کرد که ریسک Risk کمتری برای سرمایه آنها داشته باشد.

## کاربرد ریسک Risk به ریوارد Reward در ارز دیجیتال
یک استراتژی معاملاتی خوب اغلب برای کسب سود ثابت از تجارت ارز های دیجیتال کافی نیست.  معامله گران سودآور، معمولا برای دستیابی به اهداف مالی نهایی خود، موظف هستند ترفند هایی را در بازار به کار بگیرند که یکی از کاربردی ترین آن ها نسبت ریسک Risk به ریوارد به شمار می رود. دانستن نسبت ریسک Risk به پاداش، می تواند به برنامه ریزی یک استراتژی مدیریت ریسک Risk مناسب، کمک کند. همچنین این امر، می تواند تعیین کند که آیا در بلندمدت معامله گر موفقی خواهید بود و به اهداف مالی خود دست خواهید یافت، و یا به سادگی به شانس در کوتاه مدت متکی هستید. بازار کریپتوکارنسی، یک بازار مالی غیر قابل پیشبینی است. به همین دلیل، اغلب افرادی که در این حوزه به فعالیت می پردازند، باید از طریق انواع روش های حرفه ای ترید، بررسی قیمت ها، کندل استیک ها و سایر ابزار های تخصصی مالی بازار را رصد کرده و سپس معاملات خود را تعیین کنند. 
در پی همین موضوع، معامله گران می توانند ریسک Risk را، با یافتن شکاف قیمت بین نقطه ورود و دستور توقف ضرر شناسایی کنند. درواقع تریدر هایی که در بازار ارز دیجیتال مشغول به باز کردن پوزیشین های گوناگون هستند، از قابلیت بسیار کاربردی به نام stop-loss ، استفاده می کنند. این ابزار به معامله گر اجازه می دهد حد سود و حد ضرر برای معامله خود تعیین کند. حالا تصور کنید از طریق قابلیت ریسک و ریوارد Reward، میزان سود و مقدار کسر معاملاتی خود را تخمین زده اید و از طریق استاپ لاس می توانید این سود و ضرر را در معامله خود پیاده کنید تا از لیکویید شدن جلوگیری کنید، آیا یک معامله ایده آل نخواهید داشت؟ انجام این اقدامات، یک راه حل بسیار عالی برای بهبود استراتژی معاملاتی شما است.

ریسک به ریوارد یا Risk Reward به معامله گران کمک می کنه تا ریسک Risk از دست دادن پول خودشون رو در معاملات ارزهای دیجیتال مدیریت کنند. حتی اگه معامله گری ترید سوددهی داشته باشه و این نرخ زیر 50 درصد باشه، در این صورت به مرور زمان ضرر می کنه. این نسبت تفاوت بین نقطه ورود به یه سفارش زیان گریز رو با یه سفارش سود مشخص اندازه گیری می کنه. مقایسه این دو، نسبت سود به ضرر یا ریسک به ریوارد رو نشون میده. بنابراین، شما می تونین با استفاده از شاخص ریسک Risk به ریوارد، معاملات خودتون رو با مدیریت ریسک Risk بهتری انجام بدین.
## نحوه محاسبه نسبت ریسک Risk به ریوارد Reward

برای به دست آمدن ریسک Risk به ریوارد، معامله گران باید قبل از شروع معامله مقدار ریسکی که قادر به پذیرفتن آن هستند را به دست آورده و مقدار سود معامله را نیز تعیین کنند تا به مقایسه این دو بپردازند. در معاملات دستی، معامله گران قبل از باز کردن یک موقعیت، این سطوح را تجزیه و تحلیل و تعیین می کنند.
ریسک مقدار پولی است که یک معامله گر از دست می دهد، همانطور که توسط دستور توقف ضرر تعیین می شود. به عبارت دیگر، شکاف بین دستور توقف ضرر و قیمت ورودی است. به طور مشابه، پاداش، سود بالقوه تعیین شده توسط معامله گر است. ما می توانیم آن را با محاسبه فاصله بین نقطه ورود و هدف سود اندازه گیری کنیم. برای اینکار، کافیست از فرمول ساده زیر استفاده کنیم:
فرمول محاسبه ریسک Risk و ریوارد:
• به دست آوردن ریسک Risk: حد ضرر - قیمت سهم
• به دست آوردن ریوارد Reward: قیمت سهم - حد سود
همچنین برای به دست آوردن نسبت Risk/Reward، باید مقدار ریسک Risk به دست آمده را تقسیم بر ریوارد کنید. هرچه نسبت محاسبه شده، کمتر از 50 درصد باشد، این سهم برای خرید مناسب ‌تر است. این فرمول برای تمامی کلاس های دارایی کاربرد دارد و برای پیدا کردن نسبت ریسک Risk و ریوارد در حوزه رمز ارز ها نیز از همین فرمول استفاده می شود.

## نحوه استفاده از ریسک Risk و ریوارد
همانطور که گفته شد از نسبت ریسک به پاداش، می توان در تمام بازار های مالی استفاده کرد. اما یک سری قواعد و مراحل کلی برای استفاده از این ابزار وجود دارد که به شرح زیر می باشد:
• با استفاده از تحقیقات جامع، نوعی از کلاس دارایی را انتخاب کنید.
• اهداف صعودی و نزولی را بر اساس قیمت فعلی تعیین کنید.
• ریسک/پاداش را محاسبه کنید.
• اگر رقم به دست آمده برای شما قابل قبول است، هدف نزولی خود را افزایش دهید تا به نسبت قابل قبولی دست یابید.
• اما اگر نمی توانید به نسبت قابل قبولی دست یابید، با یک ایده سرمایه گذاری متفاوت شروع کنید.
هنگامی که شروع به ترکیب ریسک Risk/پاداش کردید، به سرعت متوجه خواهید شد که یافتن ایده های سرمایه گذاری یا تجارت خوب دشوار است. تحلیل گران حرفه ای، گاهی اوقات، صد ها نمودار را هر روز دنبال می ‌کنند و به دنبال ایده‌ هایی می ‌گردند که با نمایه ریسک Risk/پاداش آنها مطابقت داشته باشد. پس هر چه تحقیقات گسترده تری به عمل بیاورید و بررسی بیشتری از بازار داشته باشید، معاملات موفق تری را به ثمر خواهید رساند.

## مفهوم ریسک Risk و ریوارد Reward چیست؟

مفهوم ریسک Risk و پاداش تنها به بازارهای مالی اختصاص ندارد. برای درک مفهوم نسبت ریسک Risk به ریوارد Reward مثالی خارج از بازارهای مالی را مطرح خواهیم کرد. یک باغ وحش که در آن انواع حیوانات وحشی نگهداری می‌شود را در نظر بیاورید. طبیعتا بازدیدکنندگان این باغ‌وحش اجازه ورود به قفس حیوانات را ندارند و این کار تخلف به حساب می‌آید. کسی به شما می‌گوید اگر وارد قفس پرندگان شوید و با دستان خود به پرندگان غذا بدهید، ۱ بیت کوین به شما پاداش خواهد داد. ریسک Risk  این کار چیست؟ به دلیل آنکه ورود افراد به قفس حیوانات ممنوع است، با انجام این‌کار، حراست باغ‌وحش با شما مطابق قوانین برخورد خواهد کرد؛ این تنها ریسک Risk انجام این کار است و پاداش آن این است که شما مالک یک بیت کوین خواهید شد.

حالا شرایط دیگری را در نظر بیاورید؛ فرد دیگری به شما پیشنهاد می‌دهد که اگر وارد قفس شیرها شوید و با دست خود به آنها غذا بدهید، ۲ بیت کوین به شما پاداش خواهد داد. حالا ریسک Risk این‌کار را بررسی کنید. علاوه بر برخورد حراست باغ‌وحش، خطر دیگری شما را تهدید می‌کند. غذا دادن به پرندگان خطر جانی برای شما ندارد اما در صورت ورود به قفس شیرها، ممکن است جان خود را از دست بدهید. پس برای ورود به قفس شیرها شما دو ریسک را متحمل می‌شوید که ممکن است آسیب جدی به شما وارد شود. اما پاداش آن بیشتر از حالت اول است؛ شما با ورود به قفس شیرها ۱ بیت کوین بیشتر از حالت قبل بدست خواهید آورد.

کدام‌یک از دو حالت بالا انتخاب بهتری است؟ هرچند در هر دو حالت احتمال برخورد حراست با شما وجود دارد، اما اگر بخواهید یکی از این دو کار را انجام دهید، کدام‌یک تصمیم عاقلانه‌ای است؟ پاداش حالت اول ۱ بیت کوین بوده و ریسک Risk آن برخورد حراست با شماست. اما پاداش حالت دوم، ۲ بیت کوین بوده و ریسک Risk آن علاوه بر برخورد حراست، از دست دادن جانتان است. تصمیم عاقلانه آن است که هرچند حالت دوم پاداش بالاتری دارد اما ریسک بالاتری را به همراه دارد؛ لذا حالت اول را انتخاب خواهید کرد با اینکه پاداش کمتری بدست می‌آورید. شما با این ارزیابی در حال بررسی نسبت ریسک Risk به ریوارد میان این دو حالت هستید.

در ترید و معامله‌گری نیز همواره باید ریسک Risk و پاداش معاملات را باهم مقایسه کنید؛ تریدرهای حرفه‌ای همواره وارد معامله‌ای می‌شوند که نسبت ریسک Risk به ریوارد منطقی‌تری دارد. برای موفقیت در سرمایه‌گذاری همواره باید نسبت Risk / Reward را بررسی کنید. این کار یکی از اصول مدیریت سرمایه در معامله‌گری است.

نرخ ریسک Risk به ریوارد یا نسبت ضرر به سود معیاری است که مقدار کسب سود احتمالی از هر معامله را نسبت به مقدار ضرر احتمالی نشان می‌دهد. برای همین معامله‌ای جزو معامله‌های ایده‌آل محسوب می‌شود که در آن شانس برنده شدن بیشتر از شانس شکست باشد. اما توجه داشته باشید که بالا بودن نرخ ریسک به ریوارد Reward  به تنهایی کافی نیست و باید به عامل دیگری به نام نرخ برد هم توجه داشته باشیم.

بهترین کار این است که قبل از ورود به هر معامله‌ و بعد از انجام تحلیل‌های دلخواه خود، با استفاده از ابزارهایی که سایت‌هایی مثل تریدینگ ویو در اختیار شما قرار می‌دهند، نرخ ریسک Risk به ریوارد خود را محاسبه کنید و تنها اگر نرخ به دست آمده منطقی بود آن موقع وارد معامله شوید. بدین ترتیب می‌توانید ضررهای خود را به حداقل رسانده و سود به دست آمده را چند برابر کنید.

large_Untitled-2.png

medium_Untitled-2.png

small_Untitled-2.png

thumbnail_Untitled-2.png

Untitled-2.png

نرخ ریسک به ریوارد یا نسبت ضرر به سود معیاری است که مقدار کسب سود احتمالی از هر معامله را نسبت به مقدار ضرر احتمالی نشان می‌دهد. برای همین معامله‌ای جزو معامله‌های ایده‌آل محسوب می‌شود که در آن شانس برنده شدن بیشتر از شانس شکست باشد. اما توجه داشته باشید 

بدیهی است که سرمایه گذاری در بازار های مالی مختلف و پا گذاشتن بر عرصه اقتصاد، همیشه خطراتی را به دنبال دارد که ممکن است سرمایه معامله گران را از بین ببرد. از همین روی، معامله گران برای داشتن یک معامله منطقی موظف هستند 

نسبت ریسک به ریوارد درمعاملات ارز دیجیتال چیست؟

 و کارشناسان امور مالی، به هر سرمایه‌گذار توصیه می‌کنند که دید جامعی از میزان ریسک داشته باشند. اصطلاحات تحمل ریسک و ظرفیت ریسک (risk capacity)، دو مفهوم بسیار مهم هستند که قبل از سرمایه‌گذاری در هر حوزه باید به خوبی درک شوند. هر دو این مفاهیم، به تعیین میزان ریسکی که باید در یک پورتفولیو (سبد) سرمایه‌گذاری اعمال شود، کمک می‌کنند.

تعیین میزان ریسک به همراه نرخ بازده هدف (target rate of return) یا میزان بازدهی که می‌خواهید از سرمایه‌گذاری به دست بیاورید، کمک زیادی به ایجاد یک سرمایه‌گذاری ایمن‌تر می‌کند. 

## تحمل ریسک چیست؟
Risk tolerance، میزان ریسکی است که سرمایه‌گذار تخمین می‌زند که تحمل خواهد کرد و در واقع یک نوع واکنش احساسی است. میزان تحمل ریسک هر سرمایه‌گذار، اغلب با توجه به سن، درآمد و اهداف مالی متفاوت خواهد بود.

در واقع در تحمل ریسک، سرمایه‌گذار هیچ عامل و معیاری را ارزیابی نکرده است و صرفاً با توجه به احساس و اهدافش برای خود حد ریسک تعیین می‌کند.

میزان ریسک را می‌توان با روش‌های زیادی تعیین کرد، به عنوان مثال پرسشنامه‌هایی طراحی شده‌اند که دادن میزان ریسکی که سرمایه‌گذار قبول کرده و در صورت ضرر نیز آن را تحمل خواهد کرد، نشان می‌دهند.
## ظرفیت ریسک چیست؟
Risk Capacity، برخلاف تحمل ریسک، میزان ریسکی است که سرمایه‌گذار برای دستیابی به اهداف مالی خود «باید» تحمل کند.

نرخ بازده (rate of return) مورد نیاز برای رسیدن به این اهداف را می‌توان با بررسی بازه‌های زمانی و الزامات درآمدی تخمین زد.

سپس سرمایه‌گذار می‌تواند از اطلاعات نرخ بازده برای کمک به تصمیم‌گیری در مورد انواع سرمایه‌گذاری‌ها و سطح ریسکی که باید بپذیرد، استفاده کند.

## تحمل ریسک در مقابل ظرفیت ریسک
اگر به طور خلاصه بخواهیم تحمل ریسک و ظرفیت ریسک را تعریف کنیم، باید بگوییم که تحمل ریسک به میزان ریسکی می‌گویند که سرمایه‌گذار حس می‌کند، می‌تواند بپذیرد و ظرفیت ریسک نیز به ریسکی می‌گویند که سرمایه‌گذار از نظر سرمایه، درآمد و … باید بتواند بپذیرد.

تحمل ریسک هر سرمایه‌گذار، میزان ریسکی است که وی مایل به پذیرش آن است اما در مقابل، ظرفیت ریسک میزان ریسکی است که وی از نظر مالی قادر به پذیرش آن است.
تحمل ریسک بیشتر یک حس خطر و حدس و گمان‌هایی در مورد دارایی در حال نوسان است. در واقع می‌توان گفت که تحمل ریسک، یک واکنش احساسی به نوسانات بازار است.

پیش‌تر اشاره کردیم که عواملی مانند سن، خلق‌وخوی هر فرد، اهداف مالی، اهداف سرمایه‌گذاری و تجربیات و اطلاعات قبلی از جمله عواملی هستند که بر میزان تحمل ریسک تأثیر می‌گذارند.

هنگامی که وضعیت بازار و نوسان‌های آن را بررسی می‌کنید، باید به احساس و واکنش‌های خود توجه داشته باشید. این امر، به همراه گفتگو با مشاور مالی، می‌تواند میزان تحمل ریسک شما را تعیین کند و خواهید فهمید که در بازار مالی با توجه به سرمایه‌ای که قرار داده‌اید، با چه میزان ریسک راحت هستید.

از طرفی دیگر، ظرفیت ریسک، تنها حدس و گمان یا واکنش احساسی نیست؛ بلکه میزان ریسکی است که شما قبل از سرمایه‌گذاری تعیین می‌کنید و می‌دانید که اگر سرمایه شما ضرر کرد تا این حد ضرر را خواهید پذیرفت.

در واقع شما می‌دانید که در صورتی که میزان ضرر از حد تعیین شده فراتر رفت، سرمایه خود را خواهید فروخت و در غیر این صورت صبر خواهید کرد تا بازار دوباره رشد کند.

عواملی که بر ظرفیت ریسک سرمایه‌گذاران تأثیر می‌گذارند، عبارت‌اند از:

درآمد سرمایه‌گذار
دارایی خالص سرمایه‌گذار
نقدینگی: درصدی از دارایی‌های سرمایه‌گذار که بلافاصله در دسترس وی قرار می‌گیرند.
ترکیب پرتفوی سرمایه‌گذار: انواع دارایی‌های موجود در پرتفوی و ارزش، نوسانات و نقدینگی آن‌ها در مقایسه با یکدیگر
سایر بدهی‌های مالی
جدول زمانی سرمایه‌گذاری: زمانی که می‌توان دارایی را نقد کرد.
جدول مقایسه تحمل ریسک و ظرفیت ریسک

هر سرمایه‌گذار و معامله‌گر، باید قبل از انجام هر کاری در بازار‌های مالی، میزان ریسک و خطر سرمایه‌گذاری و همچنین تحمل ریسک و ظرفیت ریسک خود را بداند.

تحمل ریسک و ظرفیت ریسک، دو مفهوم جدا و مخالف یکدیگر نیستند؛ بلکه این دو با هم بسیار هماهنگ هستند. تحمل ریسک حدس و تخمین‌هایی در مورد ریسک احتمالی سرمایه‌گذاری است اما ظرفیت ریسک، مقداری تعیین شده است و سرمایه‌گذار می‌داند که چه مقدار ریسک را برای سرمایه خود تحمل خواهد کرد.

large_103468025-GettyImages-163521011.jpg

medium_103468025-GettyImages-163521011.jpg

small_103468025-GettyImages-163521011.jpg

thumbnail_103468025-GettyImages-163521011.jpg

103468025-GettyImages-163521011.jpg

تحمل ریسک و ظرفیت ریسک، دو مفهوم جدا و مخالف یکدیگر نیستند؛ بلکه این دو با هم بسیار هماهنگ هستند. تحمل ریسک حدس و تخمین‌هایی در مورد ریسک احتمالی سرمایه‌گذاری است اما ظرفیت ریسک، مقداری تعیین شده است و سرمایه‌گذار می‌داند که چه مقدار ریسک را برای سرمایه خ


طبیعتاً در هر سرمایه‌گذاری، هر چند پرسود تا حدی ریسک و خطر نیز وجود دارد.در سرمایه‌گذاری، دانستن میزان تحمل ریسک (risk tolerance)، از عوامل مهمی است که به سرمایه‌گذار در رسیدن به اهداف مالی خود کمک می‌کند.به همین دلیل اغلب مشاوران

تفاوت تحمل ریسک (RT) و ظرفیت ریسک (RC) چیست؟

 یک طرف قرارداد نتواند تعهداتی که اعلام کرده است.عمد یا غیرعمد، عملی کند.

این ریسک اگر کنترل نشود بسیار‌ آسیب‌رسان خواهد بود. ریسک نکول را با نام ریسک اعتباری (credit risk) هم می‌شناسند.

بدون شک همه روش‌های سرمایه‌گذاری درصد متنوعی از ریسک ذاتی را دارند، اما در ریسک نکول، اگر قرض‌گیرنده در روند پرداخت بدهی خود تاخیر داشته باشد یا به هر دلیلی از پرداخت خودداری کند، ممکن است ضرر بزرگی به سرمایه‌گذار وارد شود.

قرارداد‌هایی که دارای ریسک اعتباری یا نکول هستند می‌تواند شامل بدهی نقدی یا وامی باشد که به شخصیت حقیقی یا حقوقی پرداخت شده یا شامل پروژه‌های کاری مابین دو نهاد حقوقی می‌شود.

## شناخت ریسک نکول
همان‌طور که اشاره شد، ریسک نکول زمانی اتفاق می‌افتد که یکی از طرفین معامله نخواهد یا به هر دلیلی نتواند به تعهدات خود عمل کند.

نکول را به‌عنوان ریسک عدم ایفای تعهد هم می‌شناسند. سال‌ها قبل بسیاری از انواع ریسک‌های امروزی مثل ریسک نوسان نرخ بهره در مفاهیم حسابداری و سرمایه‌گذاری وجود نداشت. بااین‌حال ریسک نکول یکی از مفاهیم اولیه و قدیمی در این مباحث است.

برای درک بهتر مفهوم نکول به یک مثال توجه کنید. در نظر بگیرید فردی از یک موسسه حقوقی یا یک فرد دیگر وامی دریافت می‌کند. چنین شرایطی مستعد به‌وجودآمدن ریسک نکول است. مهم‌ترین عامل به‌وجود آورنده این ریسک، عدم انجام تعهدات است که وام‌گیرنده پیش از دریافت وام تعیین و مشخص کرده است.

هر باری که وام‌گیرنده به تعهدات خود، مثل بازپرداخت منظم اقساط عمل نکند، برای فرد یا موسسه وام‌دهنده نکول اتفاق می‌افتد.
اهمیت و نقش ریسک اعتباری یا نکول در معاملات زمانی بیشتر شد که جهان، بحران مالی بی‌سابقه‌ای را تجربه کرد. بحرانی که گریبان‌گیر کشورهای بزرگ و کوچک و موسسات مالی آنها شد. همین موضوع نقطه عطفی بود تا یک‌بار دیگر تحلیل‌گران و سرمایه‌گذاران به ریسک نکول توجه بیشتری کنند.

به‌این‌ترتیب، هر سرمایه‌گذاری پیش از انجام، باید از جنبه‌های مختلفی بررسی و تعیین شود که یکی از آنها ریسک نکول است.

علاوه بر مشکلاتی مثل عدم پرداخت و انجام تعهدات مالی، اتفاقات پیش‌بینی‌نشده‌ای مانند سیل، زلزله و آسیب‌های مختلف دیگر هم می‌توانند عاملی برای به‌وجودآمدن نکول باشند.

افزایش نرخ بهره که باعث کاهش قدرت پرداخت افراد می‌شود هم عامل دیگر نکول است.

ریسک نکول، مهم‌ترین ریسک‌ نهاد‌های پولی و مالی
نکول تعداد کمی از مشتریان، می‌تواند زیان هنگفتی به یک موسسه مالی، بانک یا لیزینگ وارد کند. به همین دلیل است که ریسک اعتباری مهم‌ترین ریسک برای نهاد‌های پولی و مالی محسوب می‌شود.

ناگفته نماند که بانک‌ها و سایر موسسات مالی تلاش کرده‌اند برای کنترل این ریسک از روش‌های خاصی برای تعیین اعتبار مشتریان خود استفاده کنند. برای مثال وجود قانون حد کفایت سرمایه و عدم اعطای تسهیلات به شرکت‌های ورشکسته، همگی از جمله کارها و اقداماتی است که به هدف کنترل تاثیر نکول انجام می‌شود.

کارشناسان مالی تلاش می‌کنند از طریق سازوکارهایی که دارند، ریسک نکول را به کمترین حد خود برسانند.
بانک‌های حرفه‌ای بدون دریافت ضامن یا مسدود‌کردن سپرده اقدام به پرداخت وجه و تسهیلات نمی‌کنند. این اقدام به‌منظور جلوگیری از بروز نکول است. بنابراین جهت بستن قرارداد باید تمام جوانب کار را در نظر گرفته و در صورتی قرار دارد را منعقد کرد که نسبت به بازپرداخت تسهیلات و فرد مقابل، اطمینان کافی وجود داشته باشد.

وجود قانون حد کفایت سرمایه و عدم اعطای تسهیلات به شرکت‌های ورشکسته، همگی سازوکارهای پیش کنترلی ریسک نکول هستند. کارشناس‌های مالی معتقدند می‌توان از طریق سازوکارهای مشابه، این ریسک را به حداقل برسانند.

## مدیریت ریسک نکول
روش اصلی برای مدیریت صحیح ریسک نکول این است که ریسک‌های اصلی موجود در فرآیند‌ها و فعالیت‌های مرتبط به اعطای تسهیلات مالی، به طور دقیق و کامل بررسی و شناسایی شوند.

علاوه بر این، روش‌های مدیریت و ارزیابی این ریسک هم مورد بررسی قرار بگیرد. برای رسیدن به درک درستی از ریسک‌های نکول موجود در بازار و برآورد سنجش میزان ریسک، باید ریسک نکول شناسایی شده، مدیریت شود.

## لازمه مدیریت ریسک اعتباری در سه اقدام زیر قابل‌بررسی است:

سیاست کاهش‌دهنده ریسک نکول
سیاست طبقه‌بندی دارایی‌ها
سیاست کاهش زیان
سیاست کاهش‌دهنده ریسک نکول
این سیاست شامل اقداماتی است که بر اساس آن، ریسک اعطای تسهیلات به سازمان‌ها و سایر موسسات باتوجه‌به راهکار‌هایی مثل غربالگری و نظارت، برقراری رابطه بلندمدت با مشتریان، شناخت مشتریان و وثیقه کم شود.

## سیاست طبقه‌بندی دارایی
طبقه‌بندی دارایی را می‌توان اشاره به سیاست‌هایی دانست که بر اساس آن، دارایی‌های قرض‌گیرنده مورد بررسی و ارزیابی قرار می‌گیرد و سپس یک پرتفویی برای انواع وام‌ها تشکیل می‌شود. این پرتفوی اساسی برای بررسی قابلیت وصول وام‌ها و کنترل آنها خواهد بود.

## سیاست کاهش زیان
کاهش زیان را می‌توان از جمله سیاست‌ها و اقداماتی دانست که بر اساس آن، مدیران ارشد بانکی می‌توانند با کمک اقدامات و ذخایر احتیاطی، زیان‌های حاصل شده از مشارکت با مشتریان پرریسک را کاهش دهند.

## موسسات رتبه‌بندی
از نظر موسسات رتبه‌بندی، تعریف وضعیت ریسک اعتباری این است که احتمال عدم ایفای تعهدات فرد یا شرکت چقدر است.

همچنین در صورت رخداد چنین حادثه‌ای، وام‌دهندگان چگونه حمایت خواهند شد. به همین دلیل است که در دنیا موسساتی وجود دارند که به رتبه‌بندی اعتباری اشخاص و شرکت‌ها می‌پردازند.

برای مثال در ایالات متحده، موسساتی مثل «مودیز» و «استاندارد اند پورز» جزء بزرگ‌ترین موسسه‌های رتبه‌بندی این کشور محسوب می‌شوند.

موسسه‌های اعتبارسنجی مذکور باید انواع اوراق بهادار را بررسی و تحلیل کنند. سپس بر اساس بررسی‌های خود، ریسک نکول صادرکننده اوراق را اندازه بگیرند. نتایج تحقیقات آنها پایه‌ای برای رتبه‌بندی اعتباری است که سرمایه‌گذاران می‌توانند آن را مبنای سنجش و مقایسه صادرکنندگان اوراق از منظر ریسک اعتباری قرار دهند.

همچنین به یاد داشته باشید که اوراق قرضه، به جز مواردی که دولت منتشرکننده آن است، می‌تواند مقداری ریسک نکول داشته باشد. به همین دلیل است که اوراق قرضه شرکتی همیشه بهره بیشتری نسبت به اوراق قرضه دولتی دارند.

در واقع بین نرخ بهره بالاتر و ریسک نکول بیشتر، رابطه مستقیمی وجود خواهد داشت.
بررسی ریسک اعتباری در اوراق مالی دولتی
ریسک نکول در اوراق مالی دولتی هم قابلی محاسبه است.

در نظر داشته باشید که تعداد اوراق مالی در ایران زیاد است و برخی از آنها شامل اوراق زیر هستند:

اوراق صکوک
اوراق مشارکت
اوراق مرابحه
اسناد خزانه اسلامی
اوراق تسویه خزانه اسلامی
روند بازپرداخت و معاملات این اوراق ذکر شده، نظارت دقیقی دارد. نظارتی که از طرف نهاد‌های دولتی صورت می‌گیرد.

در اصل، دولت موظف است برای این اوراق دولتی، یک برنامه 5 ساله ششم توسعه به مجلس ارائه دهد. درصورتی‌که این برنامه بتواند موافقت مجلس را بگیرد، به شورای نگهبان ارجاع شده و این شورا، نحوه خریدوفروش بازپرداخت اوراق را بررسی می‌کند.

در پایان بررسی، طرح ارائه شده تایید یا رد خواهد شد. علاوه بر این، کارشناسان باتوجه‌به آمار بانک مرکزی و بودجه تایید شده سالانه کشور می‌توانند ریسک اعتباری اوراق مالی دولتی را تخمین بزنند.

## ریسک نکول در بازار سرمایه
یکی از مهم‌ترین ریسک‌هایی که در بازار سرمایه شاهد هستیم، ریسک نکول است.

در دهه اخیر، بازار سرمایه به یک مکان برای کسب درآمد تبدیل شده و افراد زیادی به همین هدف، وارد بازار می‌شوند. به همین دلیل است که شناخت انواع مختلف ریسک‌ها، به‌خصوص ریسک نکول یکی از آموزش‌های ضروری این بازار محسوب می‌شود. این کار کمک می‌کند تا سرمایه‌گذاران انتخاب بهتری داشته باشند.

## عوامل تاثیرگذار در ریسک نکول
اصلی‌ترین عواملی که در این ریسک تاثیر‌گذار هستند شامل موارد زیر است:

اخبار منفی از عملکرد شرکت‌های دولتی
اعلام ورشکستگی شرکت‌ها و مراکز تولیدی
اعمال تغییرات در بخش‌های بزرگ و اصلی بازار سرمایه
صعود نرخ ارز
بیشتر شدن تعداد رقبا و ترس ازدست‌رفتن سرمایه
بالارفتن نرخ بهره بانک
رکود در بازار‌های جهانی به‌خصوص بازارهای مهمی مثل نفت و گاز
جلوگیری از معافیت مالیاتی
تغییرات در کسب‌وکار
بالارفتن نرخ دستمزد کارکنان
بحران‌های همه‌گیر و موثر مثل بحران سیاسی
اعتصاب کارگران

## برآورد ریسک اعتباری
برای برآورد ریسک اعتباری لازم است در یک مقطع زمانی مشخص (برای مثال 3 ماهه) مجموع جبری اقساط پرداخت نشده را حساب کنید.

سپس رقم به‌دست‌آمده را بر مجموع وام‌های همان دوره تقسیم کنید. البته این روشی است که بیشتر برای برآورد ریسک نکول در صنایع کاربرد دارد.

برآورد ریسک نکول در زمینه‌های دیگر نیازمند توجه به چند مورد است. این موارد را در ادامه خواهید دید:

شخصیت و اعتبار: شخصیت را می‌توان به معنی همان اعتبار نهاد یا فرد مورد نظری دانست که برای دریافت وام و اعتبار اقدام کرده است. این مورد نقش مهمی در پیش‌بینی بازپرداخت به‌موقع تسهیلات توسط متقاضی وام یا اعتبار دارد.
ظرفیت: میزان توانایی مالی شخصیت حقیقی یا حقوقی متقاضی اعتبار ظرفیت آن است. هر چه میزان درآمد، تعهدات مالی، شغل، سابقه کاری و … شفاف‌تر و قابل‌اندازه‌گیری‌تر باشد، ظرفیت مشخص می‌شود.
سرمایه: سرمایه بیانگر ارزش خالص دارایی و توانایی فرد در بازپرداخت تسهیلات دریافت توسط او است. 
وثیقه: وثیقه یا ضامن را می‌توان به معنی میزان دارایی‌های ارزشمند شخصیت حقیقی یا حقوقی متقاضی اعتبار دانست که باهدف بیمه کردن بازپرداخت تسهیلات گذاشته می‌شود. ضامن کمک می‌کند تا اگر معامله انجام شده با ریسک نکول مواجه شد، راهی برای جبران این ضرر باشد.
ریسک سیستماتیک: ریسک‌های سیستماتیک از جمله دیگر شرایطی است که به طور مستقیم روی میزان درآمد افراد و توانایی بازپرداخت آنها تاثیر دارد. افزایش ریسک سیستماتیک، می‌تواند ریسک نکول را افزایش دهد. به همین دلیل بررسی مجموعه شرایط مطرح شده پیش از انجام معاملات، در اندازه‌گیری و برآورد این ریسک بسیار حائز اهمیت است.

## موسسات اندازه‌گیرنده ریسک اعتباری
موسسات بسیار زیادی در دنیا هستند که رتبه‌بندی ریسک اعتباری را مشخص می‌کنند.

معروف‌ترین این موسسات که فعالیت آنها در سطح بین‌الملل است عبارت‌اند از:

استاندارد اند پودرز
مودیز
فیچ
این موسسات برای تعیین رتبه ریسک اعتباری شرکت‌ها از معیار‌های کمی و کیفی مختلفی استفاده می‌کنند. همچنین دارای پایگاه اطلاعاتی هستند که اطلاعاتی درباره اشخاص حقیقی و شرکت‌های حقوقی مهم را جمع‌آوری کرده‌اند.

## این اطلاعات معمولا در بخش‌های زیر دسته‌بندی می‌شوند:

اطلاعات هویتی متقاضیان وام (مشتریان)
اطلاعات حساب‌های اعتباری مشتریان شامل وضعیت پرداخت‌ها، نوع حساب و نوع وام دهندگان
اطلاعات مرتبط با سوابق قضایی
اطلاعاتی در خصوص تعداد استعلام‌ها (درخواست‌های وام متقاضی در کل کشور)
نکته مهم این است که اطلاعات ذکر شده، به‌صورت دوسویه مبادله می‌شوند. به‌این‌ترتیب، اعضایی که در این موسسات اعتبارسنجی عضو هستند، می‌توانند با در اختیار گذاشتن اطلاعاتی مالی و هویتی خود به این موسسات، از اطلاعات سایر اعضا هم مطلع شوند.

این روشی است که کمک می‌کند تا تصمیم‌گیری‌ها و سرمایه‌گذاری‌های بزرگ بر اساس اطلاعات واقعی‌تر و قابل‌اعتمادتر انجام شود.

از جمله مزایای موسساتی که اقدام به برآورد ریسک اعتباری می‌کنند، این است که به نهادهای مالی این امکان را می‌دهند که اطلاعات دقیقی در خصوص ریسک اعتباری در اختیار داشته باشند و به طور فعال مصرف‌کنندگان را نسبت به مزایای استفاده مسئولانه از اعتبار تشویق کنند.

در این مطلب از ریسک نکول، شرایط نکول و عواملی که می‌تواند در پیش‌بینی آن به ما کمک کند صحبت کردیم. همان‌طور که گفتیم، ریسک نکول یا اعتباری زمانی اتفاق می‌افتد که فردی وام‌گیرنده یا اعتبار گیرنده، نتواند تعهدات مالی خود را بازپرداخت کند.

هرگونه سهل‌انگاری در برابر پرداخت پول و سود آن به منزله نکول شدن است. همچنین همان‌طور که می‌توانیم بگوییم یک سرمایه‌گذاری یا سازمان دچار ریسک نکول شده است، به این معنی است که آن فرد یا سازمان، ریسک اعتباری را هم تجربه می‌کند.

برای مدیریت و برآورد ریسک اعتباری لازم است سیاست‌های مختلفی مثل طبقه‌بندی دارایی، کاهش زیان و کاهش‌دهنده ریسک نکول را انجام داد.












large_cover_1.png

medium_cover_1.png

small_cover_1.png

thumbnail_cover_1.png

cover_1.png

هرگونه سهل‌انگاری در برابر پرداخت پول و سود آن به منزله نکول شدن است. همچنین همان‌طور که می‌توانیم بگوییم یک سرمایه‌گذاری یا سازمان دچار ریسک نکول شده است، به این معنی است که آن فرد یا سازمان، ریسک اعتباری را هم تجربه می‌کند.


واژه نکول در فرهنگ معین به معنی خودداری از پرداخت وجه حواله، برات و نمونه‌های مشابه آن تعریف شده است. ریسک نکول را می‌توان در دسته‌بندی ریسک‌های سرمایه‌گذاری قرار داد. این ریسک زمانی اتفاق می‌افتد که در یک قرارداد مالی،

ریسک نکول چیست و چه اقداماتی برای مدیریت آن باید انجام داد؟

به‌ عنوان‌ مثال؛ بیرون رفتن از خانه، شما را در معرض خطرات زیادی قرار می‌دهد.همین امر در مورد تجارت و سرمایه‌گذاری نیز صدق می‌کند.

جهت درک بهتر، یک فرد فعال در بازارهای مالی را در نظر بگیرید. اگر وی تصمیماتی اتخاذ کند که باعث از دست دادن دارایی‌های موجود در پرتفوی او شود، ممکن است او را فردی ریسک‌پذیر بدانیم. اما از طرف دیگر؛ بالعکس، شاید این تصمیم وی باعث شود که او سود قابل‌توجهی کسب کند.

بنابراین؛ در بازارهای مالی، فرد ریسک‌پذیر، سرمایه‌گذاری است که آن دسته از فرصت‌های سرمایه‌گذاری را انتخاب می‌کند، که دارای ریسک بالاتری هستند. اما دقت داشته باشید که این فرد معمولاً به این دلیل این نوع فرصت‌های سرمایه‌گذاری را انتخاب می‌کند که پاداش‌های بالاتری را در اختیار وی قرار می‌دهند.

## خصوصیات افراد ریسک‌پذیر
افراد ریسک‌پذیر صرف‌ نظر از حوزه‌ای که در آن فعالیت می‌کنند، ویژگی‌های مشترکی دارند که در ادامه به آن‌ها اشاره خواهیم داشت:

افراد ریسک‌پذیر در مقایسه با همتایان ریسک‌گریز خود، تمایل بیشتری به تحمل میزان ریسک‌های بیشتر دارند.
افراد ریسک‌پذیر از این واقعیت استقبال می‌کنند که ممکن است تصمیم‌های آن‌ها، منجر به ضرردهی‌شان شود. اما بیشتر از همه، این افراد به توانایی خود در استفاده از فرصت‌ها و کسب سود (حتی در صورت وجود ریسک‌های بالا) خوش‌بین هستند.
افراد ریسک‌پذیر عاقل، همواره سعی دارند تا به هر شکل اطمینان حاصل کنند که تمامی فاکتورهای تاثیرگذار بر تصمیمات خود را بررسی کرده و به درک صحیحی از نحوه عملکرد سیستمی که با آن کار می‌کنند، رسیده‌اند. در حقیقت هدف از این کار افراد ریسک‌پذیر، دستیابی به‌ قدرت مانور، در شرایط پرخطر و پر ریسک بازار است.
افراد ریسک‌پذیر همواره ریسک‌های موجود را می‌پذیرند؛ اما نکته مهم در خصوص آن‌ها این است که همیشه یاد می‌گیرند که چگونه ریسک‌ها را در کسب‌وکار خود مدیریت کنند.
افراد ریسک‌پذیر همواره به تلاش‌های خود ادامه می‌دهند؛ حتی اگر امتیازها و موقعیت‌های متعددی را نیز از دست بدهند. در واقع این افراد جهت بهبود رویکرد سرمایه‌گذاری خود تا زمانی که تلاش آن‌ها منجر به سوددهی آن‌ها شود، به تلاش‌های خود ادامه می‌دهند.

دقت داشته باشید که هدف اصلی افراد ریسک‌پذیر این است که در سرمایه‌گذاری خود به سود دست پیدا کنند؛ حتی اگر سرمایه‌گذاری آن‌ها، با ریسک بالایی همراه باشد.

از طرفی؛ این افراد بیشتر تمایل دارند تا در شرایط بی‌ثباتی بازار به دنبال فرصت‌های سرمایه‌گذاری باشند؛ جایی که دیگر تریدرها با عدم اطمینان روبه‌رو شده و زیاد از فرصت‌های موجود در چنین شرایطی استقبال نمی‌کنند.

این موضوع از این جهت است که این افراد قدرت بالایی در پذیرش ریسک داشته و از طرفی نیز می‌دانند که حرکت در خلاف جهت جریان کلی بازار، ممکن است بسیار خطرناک باشد. ولی با این‌ وجود از این موضوع نیز آگاه هستند که حرکت در خلاف جهت روند بازار، ممکن است چه سوددهی بالایی برای آن‌ها داشته باشد.

## تفاوت سرمایه‌گذار ریسک‌پذیر و سرمایه‌گذار ریسک گریز چیست؟
اساساً افراد ریسک‌پذیر در چشم‌انداز سرمایه‌گذاری‌های خود، به دنبال آن دسته از فرصت‌های سرمایه‌گذاری هستند که در آن‌ها، به دلیل ریسک بالای موجود، احتمال از دست دادن سرمایه و دارایی‌هایشان وجود دارد.

در همین حال، تریدرها یا سرمایه‌گذارانی نیز وجود دارند که ریسک‌گریز هستند و تمایل دارند تا آن دسته از فرصت‌های سرمایه‌گذاری را انتخاب کنند که با ریسک پایین همراه هستند.

از این‌رو، افراد ریسک‌پذیر به دلیل ماهیت پرریسک فعالیت‌های سرمایه‌گذاری خود، ممکن است زیان‌های بزرگی را متحمل شوند. این در حالی است که معامله گران ریسک‌گریز، تمامی تمرکز خود را بر روی فرصت‌های سرمایه‌گذاری قرار می‌دهند که به‌ دور از ریسک بوده و با سودهای مطمئن همراه باشد.

جدا از این؛ افراد ریسک‌پذیر تمایل دارند تا بیشتر تمرکز خود را بر کسب میزان قابل‌توجهی از سود موجود در بازار، آن‌هم در بازه‌های زمانی کوتاه‌مدت قرار دهند. در واقع این موضوع به‌ طورکلی با این واقعیت مطابقت دارد که فرصت‌های سرمایه‌گذاری کوتاه‌مدت غالباً از ریسک بالاتری برخوردار هستند.

در همین حال، سرمایه‌گذاران ریسک گریز، بیشتر تمایل به سرمایه‌گذاری بلندمدتی داشته که در آن‌ها، ریسک سرمایه‌گذاری پایین بوده و ارزش دارایی که بر روی آن سرمایه‌گذاری کرده‌اند، به‌ یک‌باره و ناگهانی افت پیدا نمی‌کند.

به این ترتیب؛ سرمایه‌گذاری‌های بلندمدت معمولاً دارای ریسک‌های پایین‌تری هستند، اما از طرفی نرخ سوددهی آن‌ها نیز اندازه سرمایه‌گذاری‌های کوتاه‌مدت و پرریسک‌تر، جذاب نخواهد بود.

## سرمایه‌گذاری‌های افراد ریسک‌پذیر
افراد ریسک‌پذیر عموماً در آن دسته از بازارهای سرمایه‌گذاری که با ریسک بالاتری همراه هستند (مثل بازار فارکس یا کریپتوکارنسی) سرمایه‌گذاری می‌کنند.

در حقیقت، در بازارهای سرمایه‌گذاری همچون بازار فارکس و بازار ارزهای دیجیتال که در آن‌ها، شاهد نوسانات قیمتی شدید دارایی‌ها هستیم، ریسک سرمایه‌گذاری بسیار بالا خواهد بود؛ خصوصاً در سرمایه‌گذاری کوتاه‌مدت که معمولاً تریدرهای کوتاه‌مدت به سراغ آن می‌روند.


دقت داشته باشید، درست است که این قبیل بازارهای سرمایه‌گذاری، اغلب با سودهای بالا همراه هستند؛ ولی هیچ‌گونه تضمینی برای موفقیت تریدرهای فعال در این بازارها وجود ندارد. اما اساساً می‌توان استراتژی‌هایی را پیاده کرد که به‌ واسطه آن‌ها، تا حد زیادی ریسک سرمایه‌گذاری خود را پایین آورد و به سوددهی قابل‌توجهی نیز دست پیدا کرد.

با این‌حال، همواره پیش از ورود به بازارهای سرمایه‌گذاری مثل فارکس و کریپتو، توجه داشته باشید که این قبیل بازارهای سرمایه‌گذاری، به دلیل نوسانات شدید قیمتی، بسیار خطرناک بوده و این امکان وجود دارد تا به‌ راحتی تمامی دارایی‌های خود را از دست بدهید.

از طرفی؛ معامله گران یا تریدرهای ریسک‌گریز، معمولاً فرصت‌های سرمایه‌گذاری کم ریسک‌تر، مثل بازار بورس و اوراق بهادار را انتخاب می‌کنند؛ چراکه در این بازارها هم میزان ضرر افراد محدود است و هم میزان کسب سود آن‌ها.

در واقع یک تریدر ریسک‌گریز در وهله اول هر کاری می‌کند تا جلوی از دست دادن سرمایه خود را بگیرد و در وهله دوم نیز به دنبال این است تا سود معقولی در بلندمدت کسب کند.

سخن پایانی
به طور کلی؛ تمام افراد، ریسک‌پذیر هستند اما مدل ریسک‌پذیری هریک متفاوت است. نمی‌توان گفت که ریسک‌پذیری همیشه خوب است یا همیشه بد است؛ در واقع ریسک‌پذیری باید کنترل شده باشد تا در صورت بروز اتفاقات ناگهانی، ضرر زیادی به افراد وارد نکند.

large_15132895_518.jpg

medium_15132895_518.jpg

small_15132895_518.jpg

thumbnail_15132895_518.jpg

15132895_518.jpg

به طور کلی؛ تمام افراد، ریسک‌پذیر هستند اما مدل ریسک‌پذیری هریک متفاوت است. نمی‌توان گفت که ریسک‌پذیری همیشه خوب است یا همیشه بد است؛ در واقع ریسک‌پذیری باید کنترل شده باشد تا در صورت بروز اتفاقات ناگهانی، ضرر زیادی به افراد وارد نکند.

به طور کلی؛ در دنیای کسب‌وکار، به فردی ریسک‌پذیر گفته می‌شود که مایل به پذیرش ریسک‌های حساب‌ شده باشد تا بتواند به یک هدف خاص دست پیدا کند.درواقع همواره در هر کاری که ما به‌عنوان یک انسان انجام می‌دهیم، سطحی از خطر وجود دارد. 

چگونه ریسک‌پذیر باشیم؟ خصوصیات افراد ریسک‌پذیر و ریسک‌گزیر!

 خطرات این چنینی جلوگیری کرد، اما می‌توان پول را با استفاده از استراژی‌های مختلف کنترل کرد. دو مورد از این استراتژی‌های مهم، تخصیص و تنوع‌سازی دارایی است. حتی اگر سرمایه‌گذار تازه وارد هستید، قطعاً اصول اولیه این استراتژی را می‌دانید. درر این مقاله، یک توضیح کلی در مورد موضوع تخصیص و نحوه کار آن‌ها خواهیم داد.

تخصیص دارایی و تنوع سرمایه گذاری چیست؟
تخصیص دارایی و تنوع دو عبارتی هستند که گاهی اوقات به جای هم استفاده می‌شوند. با این حال، آن‌ها ممکن است به حوزه‌های مختلفی از مدیریت ریسک مربوط باشند. تخصیص دارایی، یک استراتژی مدیریت سرمایه است که چگونه سرمایه باید در بین طبقات دارایی در یک سبد سرمایه‌گذاری تقسیم شود. از سوی دیگر، تنوع به نحوه توزیع سرمایه در میان گروه‌های دارایی خاص اشاره دارد.

هدف اصلی این استراتژی‌ها به حداکثر رساندن سود پیش‌بینی شده در عین حال کاهش ریسک احتمالی است. این معمولاً مستلزم شناسایی افق زمانی سرمایه‌گذاری، تحمل ریسک و در شرایط خاص در نظر گرفتن موقعیت اقتصادی گسترده‌تر است.

به بیان ساده‌تر، استراتژی تخصیص و تنوع دارایی بر این اصل استوار است که همه تخم‌مرغ‌های شما نباید در یک سبد قرار داده شوند. مؤثرترین استراتژی برای ایجاد یک سبد متوازن، ترکیب طبقات دارایی و دارایی‌هایی است که به هم متصل نیستند.

این واقعیت که ریسک نه تنها در سراسر، بلکه در بین طبقات دارایی تقسیم می‌شود، همان چیزی است که این دو روش را هنگام استفاده با هم بسیار مؤثر می‌کند. برخی از کارشناسان مالی معتقد هستند که تصمیم‌گیری در مورد استراتژی تخصیص دارایی حتی مهم‌تر از انتخاب محصولات خاص است.

## نظریه پورتفولیو مدرن (MPT)

نظریه پورتفولیو مدرن (MPT) چارچوبی است که از یک مدل ریاضی برای کدگذاری این‌ایده‌ها استفاده می‌کند. این نظریه اولین بار در مقاله‌ای در سال ۱۹۵۲ توسط هری مارکوویتز پیشنهاد شد و به خاطر آن جایزه نوبل اقتصاد به او اعطا شد.

کلاس‌های دارایی اصلی به روش‌های متفاوتی حرکت می‌کنند. به این صورت که شرایط بازار ممکن است برای یک طبقه دارایی خوب و برای طبقه دارایی دیگر ضعیف‌تر عمل کند. فرض اصلی این است که اگر یک طبقه دارایی ضعیف عمل کند، زیان با سود در کلاس دیگر جبران می‌شود.

نظریه پورتفولیو مدرن معتقد است که با ادغام دارایی‌ها از طبقات مختلف دارایی، نوسانات سبد سرمایه‌گذاری کاهش می‌یابد. این باید عملکرد تعدیل شده بر اساس ریسک را بهبود بخشد، به این معنی که یک پورتفولیوی با همان سطح ریسک بازده بالاتری را ارائه می‌دهد. طبق این نظریه، اگر دو پرتفوی بازدهی یکسانی داشته باشند، هر سرمایه‌گذار منطقی پرتفوی کم‌ریسک را انتخاب می‌کند. به بیان ساده‌تر. MPT گفته شده است ترکیب دارایی‌های غیر همبسته در یک سبد کارآمدتر است.

## انواع طبقات دارایی و استراتژی‌های تخصیص
طبقات دارایی را می‌توان به روش‌های زیر در چارچوب تخصیص دارایی متعارف طبقه‌بندی کرد:

## دارایی‌های سنتی: سهام، اوراق قرضه و پول نقد
دارایی جایگزین: املاک، کالا‌ها، مشتقات، محصولات بیمه، سهام خصوصی و البته ارز‌های دیجیتال
به طور کلی، تخصیص دارایی استراتژیک و تخصیص تاکتیکی دارایی دو نوع اصلی از استراتژی‌های تخصیص دارایی وجود هستند که هر دو از مفروضات ذکر شده در MPT استفاده می‌کنند.

تخصیص دارایی استراتژیک به عنوان یک رویکرد سنتی در نظر گرفته می‌شود که بیشتر برای سبک سرمایه‌گذاری غیرفعال (passive) مناسب است. سبد‌های سرمایه‌گذاری که از این استراتژی استفاده می‌کنند، تنها در صورتی متعادل هستند که تخصیص‌های مورد نظر بر اساس تغییر در افق زمانی سرمایه‌گذار یا مشخصات ریسک تغییر کند.

برای استراتژی‌های سرمایه‌گذاری تهاجمی‌تر، تخصیص دارایی تاکتیکی مناسب است. این روش سرمایه‌گذاران را قادر می‌سازد تا پرتفوی خود را بر دارایی‌هایی متمرکز کنند که بازار را شکست می‌دهند. فرض بر این است که اگر بخشی از بازار عملکرد بهتری داشته باشد، برای مدت طولانی این کار را انجام خواهد داد. این اجازه می‌دهد تا برای برخی از تغییرات به دلیل آن است که به همان اندازه بر مفاهیم ذکر شده در MPT است.

شایان ذکر است که دارایی‌ها برای تأثیرگذاری متنوع لازم نیست بدون همبستگی یا همبستگی معکوس باشند. تنها چیزی که لازم است این است که باهم همبستگی نداشته باشند.

## تخصیص و تنوع‌سازی دارایی چگونه انجام می‌شود؟

۴۰٪ سرمایه گذاشته شده در بورس
۳۰٪ اوراق قرضه
۲۰٪ در رمز ارز‌ها
۱۰٪ به صورت نقدی
یک استراتژی متنوع‌سازی ممکن است حاکی از این باشد که از بین ۲۰٪ سرمایه‌گذاری شده در دارایی‌های رمزنگاری شده:
۷۰٪  باید به بیت‌کوین اختصاص یابد
۱۵٪ به دارایی‌هایی با ارزش بازار زیاد (large-caps)
۱۰٪ به دارایی‌هایی با ارزش بازار متوسط (mid-caps)
۵٪ به دارایی‌هایی با ارزش بازار کم (small-caps)
بهترین کار است این است که بعد از تخصیص‌بندی، عملکرد آن‌ها به طور منظم بررسی و کنترل شود. اگر تخصیص‌ها تغییر کند، ممکن است زمان متعادل کردن مجدد پرتفوی که شامل خرید و فروش دارایی‌ها برای بازگرداندن نسبت‌های مناسب است، فرا رسیده باشد. به طور معمول، این مستلزم فروش افراد با عملکرد بالا و خرید افراد با عملکرد ضعیف است. البته، انتخاب دارایی تا حد زیادی به استراتژی و اهداف سرمایه‌گذاری فردی بستگی دارد.

ارز‌های دیجیتال یکی از خطرناک‌ترین انواع دارایی‌ها هستند. از آنجایی که سبد سرمایه‌گذاری مقدار قابل توجهی از ارز‌های دیجیتال دارد، ریسک بالایی خواهد داشت. یک سرمایه‌گذار ریسک گریز ممکن است بیشتر از پرتفوی خود را به اوراق قرضه تخصیص دهد که از نوع دارایی به میزان قابل توجهی کم خطر هستند.

## تنوع در یک سبد ارز‌های دیجیتال
در حالی که اصول اساسی این استراتژی‌ها می‌توانند از نظر تئوری در یک سبد ارز‌های دیجیتال اعمال شوند، اما باید آنها را با احتیاط استفاده کرد. قیمت بیت کوین ارتباط قوی با بازار ارز‌های دیجیتال دارد. از آنجایی که ساخت سبدی از دارایی‌های غیر مرتبط با سبدی از دارایی‌های بسیار مرتبط دشوار است، تنوع‌سازی به یک کار غیر منطقی تبدیل می‌شود.

اما در برخی مواقع، آلتکوین‌ها ارتباط کمتری با بیت کوین نشان می‌دهند که ممکن است توسط تریدر‌ها باهوش مورد استفاده قرار گیرد. با این حال، معمولاً این استراتژی‌ها مثل استراتژی‌های مشابه در بازار‌های سنتی بطور مداوم قابل اجرا نمی‌باشند و با توسعه بازار، می‌توان‌امیدوار بود که یک رویکرد سیستماتیک‌تر برای تنوع در یک سبد ارز‌های دیجیتال ممکن است. تا آن زمان، مطمئناً بازار راه درازی در پیش خواهد داشت.

## مشکلات تخصیص دارایی
در حالی که استراتژی تخصیص دارایی یکی از روش‌های عالی در سرمایه‌گذاری است، اما ممکن است برای همه سرمایه‌گذاران و پرتفوی‌ها مناسب نباشد. طراحی یک بازی ساده است، چیزی که اهمیت دارد نحوه پیاده‌سازی استراتژی‌های مختلف است. اگر سرمایه‌گذار تمایلی به کنار گذاشتن تعصبات خود نداشته باشد، کارایی پرتفوی ممکن است به خطر بیفتد.

یکی دیگر از مشکلات احتمالی سختی پیش‌بینی میزان تحمل ریسک سرمایه‌گذار است. پس از گذشت مدت زمان معینی، سرمایه‌گذار ممکن است متوجه شود که ریسک کمتر (یا شاید بیشتر) را ترجیح می‌دهد.



تخصیص و تنوع دارایی استراتژی‌های مدیریت ریسک هستند. آن‌ها همچنین در قلب بسیاری از راه حل‌های فعلی مدیریت پورتفولیو قرار دارند. هدف از ایجاد یک استراتژی تخصیص دارایی، به حداکثر رساندن بازده پیش‌بینی شده و در عین حال کاهش ریسک است. کارایی پرتفوی ممکن است با توزیع ریسک بین انواع دارایی‌ها بهبود یابد. از آنجایی که بیت کوین ارتباط تنگاتنگی با بازار‌ها دارد، روش‌های تخصیص دارایی باید با احتیاط در پرتفوی دارایی‌های رمزنگاری شده استفاده شود.

large_assets-1.png

medium_assets-1.png

small_assets-1.png

thumbnail_assets-1.png

assets-1.png

تخصیص و تنوع دارایی استراتژی‌های مدیریت ریسک هستند. آن‌ها همچنین در قلب بسیاری از راه حل‌های فعلی مدیریت پورتفولیو قرار دارند. هدف از ایجاد یک استراتژی تخصیص دارایی، به حداکثر رساندن بازده پیش‌بینی شده و در عین حال کاهش ریسک است. کارایی پرتفوی ممکن است با

وقتی صحبت از پول می‌شود، همیشه احتمال ضرر وجود دارد، در سرمایه‌گذاری ممکن است منجر به از دست رفتن دارایی شود و در موقعیت‌های فقط نقدی (cash-only) به مرور زمان به دلیل تورم ارزش خود را از دست می‌دهد. در حالی که نمی‌توان از بروز