اختراع پول مجازی Digicash سال‌ها قبل از بیت کوین

ارز دیجیتال بیت کوین که از نظر بسیاری از سرمایه گذاران به عنوان ارز دیجیتال اصلی شناخته شده است، از جمله ارزهای دیجیتال باقی مانده در دنیای پر فراز و نشیب کریپتوکارنسی می باشد. این ارز دیجیتال که توسط شخصی با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو

در سال 2009 ایجاد شده است،آغازگر عصر جدیدی از فناوری بلاک چین و ارزهای دیجیتال غیر متمرکز بوده است. هیچ شکی در این که بیت کوین بر فضای ارزهای دیجیتال تاثیر انقلابی ایجاد کرده است، وجود ندارد.بر اساس گزارشی در مجله بیت کوین، در حدود 20 سال پیش در کشور هلند، اولین تلاش ها برای ایجاد یک ارز دیجیتال صورت گرفته است. در کشور هلند پمپ بنزین ها عموما از سرقت های شبانه رنج می بردند. گروهی از توسعه دهندگان به جای پست نگهبانی و به خطر انداختن امنیت آنها، سعی کردند پول را به کارت های هوشمند جدید طراحی شده مرتبط کنند. بنابراین ممکن است اولین نمونه از پول نقد الکترونیکی باشد که با ارزهای دیجیتالی امروزه ارتباط داشته باشد. بیت کوین اولین ارز مبتنی بر بلاک چین است؛ اما اولین پول کاملا دیجیتال نیست.

پول دیجیتال تاریخ پر فراز و نشیبی دارد. عدم تناسب‌ها و ناکارآمدی ارزهای دیجیتالی که ایجاد می‌شدند، تبدیل به درس‌هایی برای ساتوشی ناکاموتوی مرموز شدند. در اواخر دهه‌ی ۱۹۸۰، ایستگاه‌های پمپ بنزین هلند از سرقت‌های شبانه رنج می‌بردند چراکه مجبور بودند برای سوخت‌گیری کامیون‌ها سراسر شب را باز بمانند. به منظور تامین امنیت نگهبانان، جمعی از توسعه‌دهندگان تصمیم گرفتند کارت‌های هوشمندی را که در آن زمان مورد آزمایش بودند جایگزین پول نقد کنند. بدین ترتیب رانندگان کامیون‌ها از این کارت‌ها به جای حمل پول نقد استفاده کردند. این قضیه درست مربوط به ۲۵ سال پیش از پیدایش بیت کوین بود.

در همان زمان فردی به نام آلبرت هیجین (Albert Heijin) که یک تاجر با نفوذ در زمان خودش بود، به بانک‌ها پیشنهاد کرد تا روشی ابداع کنند که خریداران بتوانند مستقیما از طریق حساب‌های بانکی‌شان پرداخت انجام دهند. این ابداع با نام نقطه‌ی فروش (Point of sale)، توسعه داده شد. این تقریبا قدیمی‌ترین نمونه موجود از پول الکترونیکی (Electronic cash) است.

نخستین شخصی که پول دیجیتال را تعریف کرد

David Chaum یک دانشجوی ۲۸ ساله دکترای علوم کامپیوتر از دانشگاه Berkeley کالیفورنیا بود که در سال ۱۹۸۳ یک رساله علمی را منتشر کرد.

او اولین نفری است که پول دیجیتال را توصیف می‌کند. Chaum اهل یک خانواده ثروتمند آمریکایی است. او ریاضیدانی برجسته است و به عنوان رئیس دپارتمان رمزنگاری موسسه ریاضیات آمستردام منصوب شده است.

در رساله خود، او عامل تمایز پول دیجیتال از پرداختی‌های کارت اعتباری را ناشناسی می‌داند؛ کاربران، پول دیجیتال را از بانک‌هایشان دریافت می‌کنند و سپس این پول ناشناس می‌شود. این باعث می‌شود که بانک‌ها بدانند که هر کسی چه مقدار پول مبادله کرده است، اما بانک‌ها نخواهند دانست که افراد این پول‌ها را برای چه چیزی مورد استفاده قرار داده‌اند.

اختراع پول مجازی Digicash سال‌ها قبل از بیت کوین

David Chaum یک شرکت را در سال ۱۹۸۳ بنیان‌گذاری کرد و پول مجازی DigiCash را اختراع کرد. این پول، پرداختی‌های راحت و ایمن کالاها و خدمات را بر روی اینترنت ممکن می‌ساخت و به این ترتیب، DigiCash از کارت‌های اعتباری متمایز می‌گردید که این کارت‌ها حتی امروز هم استفاده از آنها ایمن نیست.

این پول، خیلی زودتر از موعد اختراع شد؛ زیرا هنوز باید ۱۰ سال دیگر هم می‌گذشت تا بانک‌ها و مشتریان DigiCash را قبول می‌کردند. برای این که پول دیجیتالی کار کند، نیازمند تقاضا به شیوه تجارت الکترونیک مانند ترید آنلاین است که این امر در نیمه دوم دهه نود شروع شد.

ارزهای دیجیتالی مانند DigiCash همان مشکلی را دارند که تقریبا هر نوع توسعه فناوری در ابتدا با آن مواجه است.

این فناوری‌ها راه حلی را برای مشکلی نشان می‌دهند که هنوز کاربران با آن مواجه نیستند. مزیت DigiCash ناشناس بودن است، اما مشتریان تنها می‌خواهند که به راحتی به خرید آنلاین بپردازند. البته آنها کارت اعتباری را ترجیح می‌دهند، زیرا سال‌هاست که آن را می‌شناسند.

Chaum مصیبت پیشگام بودن را تجربه می‌کند، اما بی‌کفایتی هم به آن اضافه می‌شود. مجله هلندی Next!3 در سال ۱۹۹۹ به اعتبار او لطمه وارد می‌کند و می‌گوید که همه رمزنگاران به پارانویا مبتلا هستند و David Chaum هم یک رمزنگار عالی است؛ شرکت او بیشتر شبیه یک موسسه روانکاوی است تا یک شرکت فنی. او ماه‌ها برای توافق با بانک Dutch ING مذاکره می‌کند و در روز امضای گروهی قرارداد با یک نه بزرگ مواجه می‌شود.

Raymond Stofberg مدیر مالی DigiCash تا سال ۱۹۹۶ می‌گوید:

او چنان به پارانویا مبتلا بود که همیشه فکر می‌کرد مشکلی وجود دارد. هشت نفر از افراد ING از جمله مدیر عامل و David نمی‌خواستند آن را امضا کنند.

بیل گیتس می‌خواهد DigiCash را به هر نصب ویندوز ۹۵ وارد کند؛ اما این پیشنهاد ۱۰۰ میلیون دلاری مایکروسافت کافی نیست؛ پس بیل گیتس نیز همانند مهم‌ترین مرورگر اینترنتی Netscape، کنار می‌کشد.

مدیران Chaum شورش می‌کنند و از او تقاضا می‌کنند که از مقام مدیر عاملی استعفا دهد. او درخواست آنها را می‌پذیرد و دو تا از این افراد متمرد را به عنوان مدیر عاملان جدید منصوب می‌کند. او بازنشسته می‌شود و مدت کوتاهی بعد از آن، نزاع و درگیری بین افراد متمرد در می‌گیرد و اکثر آنها شرکت را ترک می‌کنند. DigiCash در سال 1989 به عنوان یک سیستم پرداخت الکترونیک توسط David Chaum (دیوید چاوم) و با هدف پرداخت امن هزینه های کالاها و خدمات کاربران ایجاد شده است. دیوید چاوم به دنبال ایجاد رمز ارزی بود که قابلیت انتقال بین کاربران به صورت خصوصی و ایمن داشته باشد. این ارز دیجیتال دارای امضای اصالت و قابلیت تغییر بدون قابلیت ردیابی می باشد.

در سال 1998 این ارز دیجیتال بنا به برخی دلایل از جمله عدم همکاری با شرکت های معتبر و بزرگ مانند ING، عدم اعتماد به کارمندان خود و همچنین عدم اعتماد به مایکروسافت و نت اسکیپ، ورشکست شد. DigiCash یک ارز دیجیتال تحت عنوان cyberbucks داشت که تحت کنترل و نظارت هیچ نهاد و بانکی نبود. DigiCash اگر چه موفق نشد اما توانست برای پایه گذاری ارزهای دیجیتال امروزی، نقش موثری را ایفا کند و از جمله ارزهای دیجیتال قبل از بیت کوین شناخته شود. تقریبا همزمان با تلاش‌های هلند برای ساختن پول دیجیتال، دیوید چام (David Chaum) رمزنگار آمریکایی به دنبال راهکاری برای ایجاد پول الکترونیکی بود. او در سال ۱۹۸۳ یک مقاله‌ی علمی‌ در خصوص پول دیجیتال ناشناس منتشر کرد و در سال ۱۹۸۹ ارز دیجیتال دیجی کش (Digicash) را توسعه داد تا تئوری‌اش را عملی کند. دیجی‌کش بر مبنای فناوری امضای کور (Blinded Signature) بود که می‌توانست امنیت و حریم خصوصی تراکنش‌ها را برقرار نماید. پرداخت‌های صورت گرفته با دیجی کش قابل ردگیری توسط بانک‌ها و دولت نبود.

دیجی کش پیش از شروع موج تجارت الکترونیک بر بستر اینترنت روی کار آمد و در نهایت با ظهور شرکت‌های پرداخت اینترنتی این پروژه که برای ادامه کار به یک سیستم مرکزی نیاز داشت، به علت آنکه مشتریان در آن زمان کارت‌های اعتباری را به خریدهای ناشناس آنلاین ترجیح می‌دادند، در ۱۹۹۸ شکست خورد. با این وجود برخی از مفاهیم، فرمول‌ها و ابزارهای رمزنگاری دیجی‌کش نقش مهمی در توسعه‌ی ارزهای دیجیتال بعدی داشت.

ارزهای دیجیتال قبل از بیت کوین

Blind Signatures که امضاهای کور هستند در سال 1982 توسط دیوید چاوم برای پرداخت های غیر قابل ردیابی منتشر شدند. این امضاهای کور ضمن افزایش امنیت کاربران، باعث شد منابع خارجی نتوانند پرداخت های الکترونیکی را ردیابی کنند.

Web-Based Money (پول مبتنی بر وب)

تعدادی از استارت آپ ها در دهه 1990 برای پیشبرد و به ثمر رساندن اهداف DigiCash تلاش کردند. شرکت PayPal از میان این استارت آپ ها توانست بیشترین تاثیر در دنیای مالی را به همراه داشته باشد. پی پال توانست انقلاب بزرگی را در پرداخت آنلاین ایجاد کند. کاربران می توانستند خیلی سریع و ایمن از طریق مرورگر وب، انتقالات پولی خود را انجام دهند.

همچنین با اتصال خود به جامعه eBay، یک پایگاه کاربری اختصاصی شکلی کاملا ایمن توسط PayPAL ایجاد شد و به آن اجازه رشد و شکوفایی داد. پی پال از شرکت های مقلد خود مانند شرکت هایی که تلاش می کردند از طریق مرورگر وب، وسیله ای را برای تجارت طلا فراهم کنند، الهام می گرفت.

e-gold یکی از موفق ترین ها در این زمینه بود که اقدام به ارائه اعتبار آنلاین در ازای طلای فیزیکی و سایر فلزات گرانبها می کرد. این شرکت به دلیل کلاهبرداری های متعدد، در سال 2005، توسط دولت فدرال تعطیل شد. Web-Based Money نیز از جمله ارزهای دیجیتال قبل از بیت کوین می باشد.

B-money Wei Dai (وی دای)، در سال 1998، B-money را که یک سیستم نقدی الکترونیکی ناشناس و توزیع شده است، پیشنهاد کرد. دو پروتکل مختلف توسط دای پیشنهاد شد. یکی از آنها نیازمند کانال پخشی بود که به صورت همزمان و غیرقابل پارازیت باشد. البته B-money نتوانست به موفقیت دست پیدا کند و با بیت کوین نیز تفاوت های بسیار زیادی داشت. به هر حال این تلاش برای تحقق یک سیستم نقدی الکترونیکی ناشناس، به صورت ایمن و خصوصی بود. از نام مستعار دیجیتالی، در سیستم B-money برای انتقال ارز از طریق یک شبکه غیرمتمرکز استفاده می شود.

این سیستم برای اجرای قرارداد در شبکه بدون استفاده از شخص سوم، یک ابزار ویژه ای داشت. برای B money یک وایت پیپر توسط Wei Dai پیشنهاد شد، که البته نتوانست با موفقیت این پیشنهاد را عملی کند. تاثیر مثبت B-money بر دنیای ارز دیجیتال فعلی، با اشاره ای که ساتوشی در وایت پیپر بیت کوین به آن داشته است، غیر قابل انکار می باشد. بنابراین B-money را نیز می توان از ارزهای دیجیتال قبل از بیت کوین شناخت. پیش از پیدایش بیت ‌کوین، ارز دیجیتالی به نام بی مانی (b-money) توسط شخصی به نام وی دای (Wei Dai) در سال ۱۹۹۸ به عنوان یک سیستم پول الکترونیکی توزیع شده‌ی همتابه همتا مطرح شد. در سیستم بی‌مانی برای تایید تراکنش‌ها پاداش مشخص شده بود و برای تقلب یک جریمه در نظر گرفته شده بود. شرکت‌کنندگان در شبکه باید مقداری پول را به حساب خاصی واریز می‌کردند که در صورت اثبات سوء نیت مجازاتی وجود داشت.

Hashcash (هش کش) The Merkel معتقد بود که Hashcash که در دهه 1990 توسعه یافت، از جمله ارزهای دیجیتال موفق قبل از بیت کوین بوده است. Hashcash برای تولید و توزیع کوین های جدید از یک الگوریتم اثبات کار استفاده می کرد. Hashcash نیز مشکلاتی مشابه با مشکلات ارزهای دیجیتال امروزی داشت. Hashcash در سال 1997 و پس از افزایش نیاز به قدرت پردازش، تاثیر کمتری داشت و مثل قبل کارایی موثری ارائه نمی داد. Hashcash را نیز می توان به عنوان ارزهای دیجیتال قبل از بیت کوین معرفی کرد.

Bit Gold بیت گلد (Bit Gold) یک سیستم ارز الکترونیکی است که با B-money قدمت یکسان دارد. Bit Gold توسط Nick Szabo پیشنهاد شد. همچنین Bit Gold با سیستم اثبات کار (مشابه با بیت کوین) ارائه شده است. در این سیستم، راه حل ها به صورت رمزنگاری جمع می شوند و به شیوه یک بلاک چین مدرن برای افراد منتشر می شوند. Bit Gold با هدف دور شدن از تمرکز، انقلابی ترین جنبه مفهوم خود را نشان داد. Bit Gold همچنین با هدف پرهیز از اتکا به مقامات و توزیع کنندگان متمرکز ارز ایجاد شده بود.

هدف Szabo این بود که Bit Gold بتواند خواص طلای واقعی را منعکس کند و کاربران از این طریق می توانستند به طور کامل واسطه ها را حذف کنند. اگر چه بیت گلد نیز مانند B-money موفق نبود اما برای بسیاری از ارزهای دیجیتال مانند یک الگوی الهام بخش عمل کرده است و جز ارزهای دیجیتال قبل از بیت کوین به شمار می آید. پس از توسعه بیت کوین در سال 2009، نسل نوینی از ارزهای دیجیتال را ایجاد و راه اندازی کرد. ارز دیجیتال بیت کوین با نسل قبلی ارزهای دیجیتال به لحاظ توسعه فناوری بلاک چین و غیر متمرکز بودن، تفاوت های بسیاری دارد. با این حال نمی توان تلاش های ارزهای دیجیتال در دهه های قبل از عرضه بیت کوین را نادیده گرفت و تاثیر ارزهای دیجیتال قبل از بیت کوین بر دنیای رمز ارزهای امروزی را انکار کرد.