تفاوت بین توکن امنیتی و توکن کاربردی

همانطور که ارزهای دیجیتال به دو دسته کوین و توکن تقسیم بندی می شوند، توکن ها نیز انواع مختلفی دارند اما توکن های امنیتی و کاربردی در بین افراد مورد استفاده بیشتری قرار می گیرند.

توکن های امنیتی چیست؟

توکن امنیتی در حوزه ارزهای دیجیتال عبارت است از ارز رمزنگاری شده ای که ارزش آن توسط دارایی خارجی دیگری مانند سهام شرکت ها، اوراق بهادار و… که قابل معامله است تعیین می شود. توکن امنیتی در این توکن به معنای ایمنی نیست و تنها نشان دهنده ارزش مالی است که در قالب سهام، اوراق قرضه و اختیار معاملات وجود دارد.

توکن های امنیتی با فناوری بلاک چین توسعه می یابند اما برای جلوگیری از ایجاد تقلبات و اختلالات امنیتی، تحت کنترل دولت ها هستند.

خرید این توکن ها به معنای سرمایه گذاری بر روی یک پروژه یا دریافت سهام یک شرکت است و دارندگان آن اغلب با هدف کسب سود از سرمایه گذاری بر روی سهام شرکت صادر کننده آن را خریداری می کنند.

اگر شرکت صادر کننده توکن امنیت و اعتبار بیشتری داشته باشد توکن آن نیز ارزش بیشتری خواهد داشت که به معنی سود بیشتر برای سرمایه گذار است.

توکن های امنیتی به سه دسته توکن های بدهی، توکن های NFT و توکن های سهام تقسیم می شوند. توکن های بدهی نشان دهنده یک وام برای موارد مختلف مانند املاک و مستغلات و یا اوراق قرضه شرکتی باشند.

توکن های دارایی مالکیت افراد را بر دارایی های خاص نشان می دهند. این توکن ها می توانند شامل مالکیت دیجیتال آثار هنری، موسیقی، کلکسیون ها، املاک و… شوند. در آخر توکن های سهام قرار دارند که ارزش سهام شرکت را نشان می دهند.

توکن های کاربردی یا سودمند

توکن های کاربردی یا سودمند در مقابل توکن های امنیتی قرار می گیرند. این توکن ها ساده ترین انواع توکن هستند و اغلب با عنوان توکن های برنامه ها شناخته می شوند. توکن های سودمند برخلاف توکن های امنیتی نقشی در اثبات سهام یک شرکت ندارند و به منظور تامین مالی شبکه در اختیار کاربران قرار می گیرند.

در واقع دارندگان توکن های کاربردی هیچ سهمی در ارزش یک شرکت و سهام آن ندارند و اغلب برای استفاده از خدمات و محصولات ارائه می شوند.

در توکن های کاربردی نظارت نهاد خاصی وجود ندارد، به صورت غیرمتمرکز نگهداری می شوند و به عنوان یک ارز دیجیتال در بلاک چین ها شناخته می شوند. معاملات توکن های کاربردی آسان تر از توکن های امنیتی است و به آسانی می توان آنها را برای هزینه های پرداختی و حتی جایگزینی برای پول استفاده کرد.

یکی از روش های که باعث افزایش ارزش توکن می شود انجام عملیات توکن سوزی ارز می باشد.

توکن های امنیتی چه تفاوتی با ارزهای دیجیتال دارند؟

توکن های امنیتی و ارزهای دیجیتال تقریباً یکسان هستند. توسط یک بلاک چین ایجاد و ذخیره می شوند و هر دو نشانه هستند اما تفاوت اساسی در هدف، استفاده مورد نظر و استفاده واقعی آنها نهفته است. یک ارز دیجیتال برای استفاده به عنوان ارز، پول یا روش پرداخت طراحی شده است. یک توکن امنیتی در نظر گرفته شده است که به همان شیوه ای که از سهام، اوراق قرضه، گواهی یا سایر دارایی های سرمایه گذاری استفاده می شود.

بسیاری از ارزهای رمزنگاری شده معرفی شده اند که قرار نبود به عنوان ابزار سرمایه گذاری مورد استفاده قرار گیرند. به عنوان مثال، سرمایه‌گذاران و معامله‌گران متوجه شدند که وقتی بیت کوین در صرافی‌های ارز دیجیتال فهرست می‌شود، می‌توانند بازده قابل‌ توجهی از بیت کوین به دست آورند. در نتیجه، سرمایه‌گذاران بیت‌کوین را به‌عنوان یک توکن امنیتی در نظر می‌گیرند، حتی اگر به‌عنوان یک توکن طراحی نشده باشد.

توکن بومی اتریوم، اتر، برای استفاده برای پرداخت هزینه تراکنش ها در شبکه اتریوم توسعه یافته است. از این نظر، اتر یک ارز دیجیتال است. با این حال، از آنجایی که در بورس معامله می شود و برای ارزش فزاینده آن نگهداری می شود، سرمایه گذاران آن را به عنوان یک توکن امنیتی در نظر می گیرند. با این حال، از آنجایی که BTC و ETH برای استفاده به عنوان توکن های امنیتی طراحی نشده اند و انتظاری برای سود از سوی توسعه دهندگان وجود ندارد، در حال حاضر معیارهایی را ندارند که توسط SEC به عنوان اوراق بهادار در نظر گرفته شوند.

تفاوت بین توکن های کاربردی و امنیتی

• قوانین در توکن های امنیتی قوانین در سطح سختگیرانه تری نسبت به توکن های کاربردی قرار دارند. توکن های کاربردی غیرمتمرکز هستند و تحت نظارت قوانین و دولت ها قرار نمی گیرند. در صورتی که توکن های امنیتی با معضلاتی مانند گذشتن از تست هاوی (Howey) درگیر هستند.

• امنیت توکن های امنیتی از سطح ایمنی بالاتری نسبت به توکن های کاربردی برخوردار هستند. این توکن ها تحت نظارت قوانین قرار دارند و برای خرید و فروش شرایط خاصی مانند حق مالکیت، حریم خصوصی بالا و… را دارند. در حالی که توکن های کاربردی این گونه نیستند و به دلیل غیرمتمرکز بودن می توانند بستر مناسبی برای کلاهبرداران باشند.

• هدف توکن های امنیتی اغلب قراردادهایی هستند که به منظور سرمایه گذاری تنظیم می شوند و مالکیت یک شخص بر یک دارایی را نشان می دهند. در مقابل آن توکن کاربردی برای اقتصاد داخلی پروژه فروخته می شوند اما توکن های سرمایه گذاری برای جمع آوری سرمایه اولیه پروژه به فروش گذاشته می شوند. توکن ها دارایی های رمزنگاری شده ای هستند که در بستر بلاک چین توسعه می یابند و اهداف گوناگونی را دنبال می کنند. در ساده ترین حالت دو نوع توکن وجود دارد: توکن کاربردی و توکن امنیتی. توکن های امنیتی سهام یک پروژه یا شرکت را به اشخاص می بخشند و ارزش آنها بوسیله ارزش دارایی که سهام آن خریداری شده تعیین می شوند. برای اینکه یک توکن در دسته بندی توکن های امنیتی قرار گیرد باید از تست هاوی با موفقیت بگذرد در غیر این صورت توکن کاربردی خواهد بود.

توکن های کاربردی سهام یا مالکیت یک دارایی در پروژه را نمی دهند اما برای شرکت در تصمیم گیری های شبکه و حاکمیت شبکه استفاده می شوند. توکن های کاربردی اغلب به عنوان تضمینی برای کیفیت محصولات و خدمات شبکه ارائه می شوند. اتریوم یکی از محبوب ترین بلاک چین ها برای ایجاد و فعالیت انواع توکن امنیتی و کاربردی می باشد.

مزایا توکن های امنیتی

• استفاده آسان: تنها با اتصال توکن به سیستم می توان اطلاعات ذخیره شده در آن را به سیستم مورد نظر منتقل کرد.

• افزایش امنیت ورود کاربران: همانطور که توضیح داده شد، توکن با هر اتصال یک رمز عبور منحصر به فرد برای شناسایی یکبار مصرف ایجاد می کند که امنیت احراز هویت را افزایش می دهد و از حملات و نشت های احتمالی محافظت می کند و از لو رفتن اطلاعات جلوگیری می کند.

• امکان استفاده از احراز هویت چند عاملی: در صورت داشتن یک توکن، امکان استفاده از ترکیب چند روش برای احراز هویت وجود دارد، به عنوان مثال می توانید از ترکیبی از حساب کاربری و توکن تعریف شده برای کاربر به کاربر استفاده کنید. توکن به سیستم شناسایی شود تا کاربر رمز عبور را وارد کرده و توکن را متصل کرده و با ارائه کد پین به سیستم مورد نظر دسترسی داشته باشد.

• سهولت تنظیم: شرکت هایی هستند که این توکن های امنیتی را می سازند و می توانند آن ها را برای افراد خاصی تنظیم کنند، بنابراین فقط با اتصال توکن به سیستم های الکترونیکی، آن اطلاعات به سیستم منتقل می شود.