توکن های استاندارد (Token Standards) چیست؟

اگرچه ده‌ها هزار ارز رمزنگاری شده وجود دارد، ممکن است تعجب کنید که بدانید اکثر آنها با یک طرح مشابه ساخته شده‌اند. این طرح‌ها که استانداردهای توکن نامیده می‌شوند، برخی از عملکردها و ویژگی‌های کلیدی توکن‌های بلاکچین را تعریف می‌کنند.

چرا از استانداردهای توکن Token Standards استفاده کنیم؟

• قابلیت همکاری

استانداردهای توکن Token Standards تضمین می‌کنند که همه محصولات ساخته شده با استفاده از آن استاندارد می‌توانند با یکدیگر تعامل یا کار کنند. اگر پروژه‌ای توکن ساخته شده براساس یک استاندارد توکن Token Standards صادر کند، توکن جدید با پلتفرم‌ها و برنامه‌های کاربردی موجود مانند کیف پول سازگار باقی می‌ماند. به عنوان مثال، دارایی‌های ERC-20 با سایر محصولات و خدمات توسعه‌یافته با استفاده از همان استاندارد توکن قابل همکاری هستند. همچنین به همین دلیل است که می‌توانید توکن ERC-20 خود را با توکن دیگری مبادله کنید.

بدون استانداردهای توکن Token Standards، معامله چند ارز دیجیتال به طور قابل توجهی دشوارتر خواهد بود. همچنین باید به جای استفاده از کیف پولی که می‌تواند ارزهای دیجیتال متعددی را در خود جای دهد، کیف پول‌های خاصی برای توکن‌های خاص ایجاد کنید.

• ترکیب پذیری

در برنامه نویسی، داشتن یک سیستم قابل ترکیب به توسعه دهندگان اجازه می دهد تا از اجزای موجود برای ایجاد محصولات جدید استفاده مجدد کنند. این امر در مورد ایجاد توکن نیز صدق می کند – با استفاده از استانداردهای توکن، زمان کمتری صرف عملکردهای اساسی می شود، بنابراین توسعه دهندگان زمان بیشتری برای آزمایش و نوآوری دارند.

• بهره وری

استانداردهای توکن Token Standards نیز تعامل بین قراردادهای هوشمند را تسهیل می‌کند. پس از اینکه قراردادهای هوشمند از استانداردهای توکن Token Standards پیروی کردند و توکن‌ها را مستقر کردند، ممکن است از آنها برای نظارت بر توکن‌های ایجاد شده استفاده شود. استانداردهای توکن مانند ERC-20 و BEP-20 دارای عملکردهای ضروری هستند، از جمله بازیابی آدرس و موجودی توکن، که به قراردادهای هوشمند اجازه می‌دهد تا توکن‌ها را به طور موثرتری نظارت کنند. به عنوان مثال، برای بررسی یک توکن ERC-20، یک توسعه‌دهنده می‌تواند از رابطی به نام Contract Application Binary Interface (ABI) برای ردیابی انتقال توکن و سایر داده‌ها استفاده کند.

استانداردهای رایج توکن در Crypto و DeFi

• BEP-20
• ERC-20
• ERC-721 آیا می‌دانستید که بخش بزرگی از توکن‌های غیرقابل تعویض (NFT) در اتریوم همگی از استاندارد توکن ## چرا از استانداردهای توکن Token Standards استفاده کنیم؟
• قابلیت همکاری

استانداردهای توکن Token Standards تضمین می‌کنند که همه محصولات ساخته شده با استفاده از آن استاندارد می‌توانند با یکدیگر تعامل یا کار کنند. اگر پروژه‌ای توکن ساخته شده براساس یک استاندارد توکن Token Standards صادر کند، توکن جدید با پلتفرم‌ها و برنامه‌های کاربردی موجود مانند کیف پول سازگار باقی می‌ماند. به عنوان مثال، دارایی‌های ERC-20 با سایر محصولات و خدمات توسعه‌یافته با استفاده از همان استاندارد توکن قابل همکاری هستند. همچنین به همین دلیل است که می‌توانید توکن ERC-20 خود را با توکن دیگری مبادله کنید.

بدون استانداردهای توکن Token Standards، معامله چند ارز دیجیتال به طور قابل توجهی دشوارتر خواهد بود. همچنین باید به جای استفاده از کیف پولی که می‌تواند ارزهای دیجیتال متعددی را در خود جای دهد، کیف پول‌های خاصی برای توکن‌های خاص ایجاد کنید.

• ترکیب پذیری

در برنامه نویسی، داشتن یک سیستم قابل ترکیب به توسعه دهندگان اجازه می دهد تا از اجزای موجود برای ایجاد محصولات جدید استفاده مجدد کنند. این امر در مورد ایجاد توکن نیز صدق می کند – با استفاده از استانداردهای توکن، زمان کمتری صرف عملکردهای اساسی می شود، بنابراین توسعه دهندگان زمان بیشتری برای آزمایش و نوآوری دارند.

• بهره وری

استانداردهای توکن Token Standards نیز تعامل بین قراردادهای هوشمند را تسهیل می‌کند. پس از اینکه قراردادهای هوشمند از استانداردهای توکن Token Standards پیروی کردند و توکن‌ها را مستقر کردند، ممکن است از آنها برای نظارت بر توکن‌های ایجاد شده استفاده شود. استانداردهای توکن مانند ERC-20 و BEP-20 دارای عملکردهای ضروری هستند، از جمله بازیابی آدرس و موجودی توکن، که به قراردادهای هوشمند اجازه می‌دهد تا توکن‌ها را به طور موثرتری نظارت کنند. به عنوان مثال، برای بررسی یک توکن ERC-20، یک توسعه‌دهنده می‌تواند از رابطی به نام Contract Application Binary Interface (ABI) برای ردیابی انتقال توکن و سایر داده‌ها استفاده کند.

استانداردهای رایج توکن در Crypto و DeFi

• BEP-20
• ERC-20
• ERC-721 آیا می‌دانستید که بخش بزرگی از توکن‌های غیرقابل تعویض (NFT) در اتریوم همگی از استاندارد توکن یکسان یعنی ERC-721 استفاده می‌کنند؟ چه یک NFT نسخه محدود باشد یا یک پروتکل اثبات حضور (POAP)، NFT شما احتمالاً با همان طرح اولیه ایجاد شده است. بنابراین چه چیزی NFTها را منحصر به فرد می‌کند؟ طبق یکی از دستورالعمل ها، برای اینکه دارایی یک توکن ERC-721 باشد، باید یک شناسه توکن داشته باشد که در سطح جهانی منحصر به فرد باشد. عملکردهای ERC-721 شامل انتقال توکن، موجودی جاری، عرضه کل و، همانطور که گفته شد، منحصر به فرد بودن در سطح جهانی است.
• ERC-1155 با تکامل استانداردهای توکن Token Standards، یک دستورالعمل برای در بر گرفتن نیاز صنعت به داشتن انواع توکن های متعدد پدیدار می‌شود. ERC-1155 یک استاندارد چند توکنی است که امکان ایجاد انواع مختلف دارایی های دیجیتال، از جمله توکن‌های کاربردی مانند BNB و NFT را فراهم می‌کند.

آشنایی با استانداردهای اتریوم

اتریوم دومین شبکه محبوب دنیای ارزهای دیجیتال است و رمزارز بومی آن ETH نام دارد. شبکه اتریوم سرویس‌ها و خدمات بسیاری را در اختیار کاربران و توسعه‌دهندگان قرار می‌دهد. یکی از این سرویس‌ها قابلیت نوشتن توکن روی شبکه اتریوم است. برای ایجاد انواع توکن‌ها بر بستر شبکه اتریوم، از قالب‌هایی به نام استانداردهای ERC استفاده می‌شود.

استانداردهای ERC مخفف عبارت Ethereum Request for Comments هستند. برای ایجاد یک استاندارد ERC، جامعه اتریوم پیشنهادات و اسناد خود را از طریق فرایندی به نام پروپوزال بهبود اتریوم (Ethereum Improvement Proposal) ثبت می‌کنند. در این پروسه ابتدا اعضای جامعه نظرات‌‌شان را در مورد اسناد ارائه می‌کنند و سپس سند توسط توسعه‌دهنده مربوطه اصلاح می‌شود.

برخی از این سندها پس از انجام فرایند EIP مورد قبول جامعه اتریوم قرار می‌گیرند و نهایی می‌شوند. در نهایت توسعه‌دهندگان این اسناد را اجرا و پیاده‌سازی می‌کنند. به عبارت دیگر منشا و مبدا استانداردهای ERC از پروپزال‌های بهبود اتریوم (EIP) نشات می‌گیرد و ممکن است حوزه‌های مختلفی مانند توکن‌ها، ثبت نام دامنه و غیره را شامل شود.

به عبارت ساده‌تر استانداردهای ERC شامل دستورالعمل‌ها و الگوریتم‌های مختلفی برای ساخت توکن در شبکه اتریوم هستند. این دستورالعمل‌ها توسط توسعه‌دهندگان Ethereum نوشته می‌شود، به صورت پروپوزال یا EIP در جامعه اتریوم به رای گذاشته می‌شود و در نهایت در صورتی که EIP توسط جامعه پذیرفته و نهایی شود، تبدیل به یک ERC می‌شود.

ساختار استانداردهای ERC شبکه اتریوم

EIPهای نهایی‌شده مجموعه‌ای از استانداردهای قابل پیاده‌سازی را برای توسعه‌دهندگان اتریوم فراهم می‌کند. قراردادهای هوشمندی که با استفاده از یک استاندارد ERC ساخته شوند، یک رابط مشترک دارند و ارتباط گرفتن با تمامی این قراردادها می‌تواند با یک روش مشخص انجام شود.

برای نمایش هر استاندارد، عددی نیز در کنار عبارت ERC نمایش داده می‌شود. این عدد نشان‌دهنده شماره طرح پیشنهادی و پروپوزالی است که توسط افراد پیشنهاد شده است. برای مثال ERC-721 هفتصد و بیست و یکمین پیشنهاد در میان پیشنهادهای بهبود اتریوم بوده که پذیرفته شده و در قالب یک استاندارد معرفی شده است.

استاندارد ERC-20 یکی از مشهورترین استانداردها در بازار رمز‌ارزها است که بیشتر توکن‌های ایجاد‌شده بر بستر پلتفرم اتریوم از آن استفاده کرده‌اند. استفاده از استانداردها در نوشتن Smart Contract یک توکن اجباری نیست؛ ولی استفاده از آنها این اطمینان را به صاحبان پروژه می‌دهد که توکن آنها به راحتی می‌تواند با انواع کیف پول‌ها، صرافی‌ها و قراردادهای هوشمند دیگر بدون مشکل کار کند. اگرچه استانداردهای ERC مختلفی وجود دارد، اما استانداردهای زیر شناخته‌شده‌ و رایج‌ترین استانداردهای مورد‌استفاده در شبکه اتریوم هستند:

• ERC-20
• ERC-223
• ERC-621
• ERC-721
• ERC-777
• ERC-1155
• ERC-827
• ERC-884
• ERC-1400
• ERC-865

محدودیت‌های استانداردهای توکن Token Standards

در حالی که توکن‌هایی که با استانداردهای یکسان ایجاد می‌شوند، براساس عملکردهای اساسی همسو هستند و می‌توانند به خوبی با یکدیگر تعامل داشته باشند، توکن‌هایی با استانداردهای مختلف بعید است. از آنجا که قوانین متفاوتی بر استانداردهای توکن Token Standards در صنعت حاکم است، جای تعجب نیست که آنها همیشه با یکدیگر سازگار نیستند. این می‌تواند به این معنی باشد که توکن‌های توسعه یافته با استانداردهای مختلف ممکن است در یک پلتفرم وجود نداشته باشند، یا اینکه قادر به برقراری ارتباط یا معامله با یکدیگر نباشند. اگر چند ارز دیجیتال دارید، ممکن است از عدم استفاده از بیت کوین خود در اتریوم احساس ناامیدی کرده باشید. برای رفع این محدودیت، صنعت ژانر جدیدی از توکن‌ها به نام توکن‌های پیچیده را ارائه کرد.

ژتون های پیچیده شده یا Wrapped tokens توکن‌های پیچیده، ارزهای رمزپایه‌ای هستند که با ارزش دیگری مرتبط هستند. به طور معمول، دارایی اصلی در یک خزانه دیجیتالی به نام wrapper قرار می‌گیرد و یک نسخه پیچیده از آن روی بلاکچین دیگری مانند یک آواتار ایجاد می‌شود.

استانداردهای توکن Token Standards مانند نقشه‌هایی برای طراحی و راه اندازی توکن‌های مبتنی‌بر بلاکچین هستند. امروزه چندین استاندارد توکن Token Standards در صنعت وجود دارد، و راه‌حل‌های نوآورانه مانند پل‌های زنجیره بلوکی و مکانیسم‌های بسته‌بندی می‌توانند به رفع مشکلات ناسازگاری بین این توکن‌ها کمک کنند.

یکسان یعنی ERC-721 استفاده می‌کنند؟ چه یک NFT نسخه محدود باشد یا یک پروتکل اثبات حضور (POAP)، NFT شما احتمالاً با همان طرح اولیه ایجاد شده است. بنابراین چه چیزی NFTها را منحصر به فرد می‌کند؟ طبق یکی از دستورالعمل ها، برای اینکه دارایی یک توکن ERC-721 باشد، باید یک شناسه توکن داشته باشد که در سطح جهانی منحصر به فرد باشد. عملکردهای ERC-721 شامل انتقال توکن، موجودی جاری، عرضه کل و، همانطور که گفته شد، منحصر به فرد بودن در سطح جهانی است.

• ERC-1155 با تکامل استانداردهای توکن Token Standards، یک دستورالعمل برای در بر گرفتن نیاز صنعت به داشتن انواع توکن های متعدد پدیدار می‌شود. ERC-1155 یک استاندارد چند توکنی است که امکان ایجاد انواع مختلف دارایی های دیجیتال، از جمله توکن‌های کاربردی مانند BNB و NFT را فراهم می‌کند.

آشنایی با استانداردهای اتریوم

اتریوم دومین شبکه محبوب دنیای ارزهای دیجیتال است و رمزارز بومی آن ETH نام دارد. شبکه اتریوم سرویس‌ها و خدمات بسیاری را در اختیار کاربران و توسعه‌دهندگان قرار می‌دهد. یکی از این سرویس‌ها قابلیت نوشتن توکن روی شبکه اتریوم است. برای ایجاد انواع توکن‌ها بر بستر شبکه اتریوم، از قالب‌هایی به نام استانداردهای ERC استفاده می‌شود.

استانداردهای ERC مخفف عبارت Ethereum Request for Comments هستند. برای ایجاد یک استاندارد ERC، جامعه اتریوم پیشنهادات و اسناد خود را از طریق فرایندی به نام پروپوزال بهبود اتریوم (Ethereum Improvement Proposal) ثبت می‌کنند. در این پروسه ابتدا اعضای جامعه نظرات‌‌شان را در مورد اسناد ارائه می‌کنند و سپس سند توسط توسعه‌دهنده مربوطه اصلاح می‌شود.

برخی از این سندها پس از انجام فرایند EIP مورد قبول جامعه اتریوم قرار می‌گیرند و نهایی می‌شوند. در نهایت توسعه‌دهندگان این اسناد را اجرا و پیاده‌سازی می‌کنند. به عبارت دیگر منشا و مبدا استانداردهای ERC از پروپزال‌های بهبود اتریوم (EIP) نشات می‌گیرد و ممکن است حوزه‌های مختلفی مانند توکن‌ها، ثبت نام دامنه و غیره را شامل شود.

به عبارت ساده‌تر استانداردهای ERC شامل دستورالعمل‌ها و الگوریتم‌های مختلفی برای ساخت توکن در شبکه اتریوم هستند. این دستورالعمل‌ها توسط توسعه‌دهندگان Ethereum نوشته می‌شود، به صورت پروپوزال یا EIP در جامعه اتریوم به رای گذاشته می‌شود و در نهایت در صورتی که EIP توسط جامعه پذیرفته و نهایی شود، تبدیل به یک ERC می‌شود.

ساختار استانداردهای ERC شبکه اتریوم

EIPهای نهایی‌شده مجموعه‌ای از استانداردهای قابل پیاده‌سازی را برای توسعه‌دهندگان اتریوم فراهم می‌کند. قراردادهای هوشمندی که با استفاده از یک استاندارد ERC ساخته شوند، یک رابط مشترک دارند و ارتباط گرفتن با تمامی این قراردادها می‌تواند با یک روش مشخص انجام شود.

برای نمایش هر استاندارد، عددی نیز در کنار عبارت ERC نمایش داده می‌شود. این عدد نشان‌دهنده شماره طرح پیشنهادی و پروپوزالی است که توسط افراد پیشنهاد شده است. برای مثال ERC-721 هفتصد و بیست و یکمین پیشنهاد در میان پیشنهادهای بهبود اتریوم بوده که پذیرفته شده و در قالب یک استاندارد معرفی شده است.

استاندارد ERC-20 یکی از مشهورترین استانداردها در بازار رمز‌ارزها است که بیشتر توکن‌های ایجاد‌شده بر بستر پلتفرم اتریوم از آن استفاده کرده‌اند. استفاده از استانداردها در نوشتن Smart Contract یک توکن اجباری نیست؛ ولی استفاده از آنها این اطمینان را به صاحبان پروژه می‌دهد که توکن آنها به راحتی می‌تواند با انواع کیف پول‌ها، صرافی‌ها و قراردادهای هوشمند دیگر بدون مشکل کار کند. اگرچه استانداردهای ERC مختلفی وجود دارد، اما استانداردهای زیر شناخته‌شده‌ و رایج‌ترین استانداردهای مورد‌استفاده در شبکه اتریوم هستند:

• ERC-20
• ERC-223
• ERC-621
• ERC-721
• ERC-777
• ERC-1155
• ERC-827
• ERC-884
• ERC-1400
• ERC-865

محدودیت‌های استانداردهای توکن Token Standards

در حالی که توکن‌هایی که با استانداردهای یکسان ایجاد می‌شوند، براساس عملکردهای اساسی همسو هستند و می‌توانند به خوبی با یکدیگر تعامل داشته باشند، توکن‌هایی با استانداردهای مختلف بعید است. از آنجا که قوانین متفاوتی بر استانداردهای توکن Token Standards در صنعت حاکم است، جای تعجب نیست که آنها همیشه با یکدیگر سازگار نیستند. این می‌تواند به این معنی باشد که توکن‌های توسعه یافته با استانداردهای مختلف ممکن است در یک پلتفرم وجود نداشته باشند، یا اینکه قادر به برقراری ارتباط یا معامله با یکدیگر نباشند. اگر چند ارز دیجیتال دارید، ممکن است از عدم استفاده از بیت کوین خود در اتریوم احساس ناامیدی کرده باشید. برای رفع این محدودیت، صنعت ژانر جدیدی از توکن‌ها به نام توکن‌های پیچیده را ارائه کرد.

ژتون های پیچیده شده یا Wrapped tokens توکن‌های پیچیده، ارزهای رمزپایه‌ای هستند که با ارزش دیگری مرتبط هستند. به طور معمول، دارایی اصلی در یک خزانه دیجیتالی به نام wrapper قرار می‌گیرد و یک نسخه پیچیده از آن روی بلاکچین دیگری مانند یک آواتار ایجاد می‌شود.

استانداردهای توکن Token Standards مانند نقشه‌هایی برای طراحی و راه اندازی توکن‌های مبتنی‌بر بلاکچین هستند. امروزه چندین استاندارد توکن Token Standards در صنعت وجود دارد، و راه‌حل‌های نوآورانه مانند پل‌های زنجیره بلوکی و مکانیسم‌های بسته‌بندی می‌توانند به رفع مشکلات ناسازگاری بین این توکن‌ها کمک کنند.