اتریوم ۲.۰ یک اصطلاحی میباشد که برای توضیح کامل همه بروزرسانی های آتی سرنیتی به کار میرود.

باید گفت این بروز رسانی ها باعث میشود اتریوم را به بلاک چین سریع تر ,مقیاس پذیر تر و بهتری بدل کند.

با توجه به نظرات دنی رایان که یک پژوهشگر اتریوم است , هدف های اصلی در طراحی اتریوم ۲.۰ عبارت است از:

• امنیت: استفاده از تکنیک های طراحی و رمزنگاری که امکان مشارکت گسترده اعتبار سنج هارا در کل و در واحد زمان فراهم میکند.
• انعطاف پذیری: در زمان هایی که شبکه به طور کامل خاموش میباشد و نود ها آفلاین میشوند نیز به کار خود ادامه میدهد.
• ماندگاری: به معنای این است که تمامی اجزای شبکه در مقابل محاسبات کوآنتومی ایمن سازی شوند.
• محاسبات کوانتومی بدین معناست که این محاسبات شبکه را در برابر هک آسیب پذیر میکند. این ویژگی آن ها را در زمانی که محاسبات کوانتومی در دسترس میباشد شبکه را آماده میکند.
• سادگی: حتی اگر بخشی از کارایی ها حذف شود اما از پیچیدگی کم میشود.
• تمرکز زدایی: امکان مشارکت لپتاپ های معمولی برای برسی شارد ها برای این کار باید فراهم شود.
• این ویژگی به دستگاه هایی که چندان قوی نیستند نیز اجازه میدهد تا به عنوان اعتبار سنج در شبکه شرکت کنند.

اتریوم ۲.۰ چیست؟

اتریوم ۲ که «سرنیتی» (Serenity) نیز نامیده می‌شود، یک ارتقاء یا همان آپدیت برای شبکه‌ اتریوم است که انتظار می‌رود مشکلات مقیاس‌پذیری اتریوم را رفع کند. درواقع با پیاده‌سازی یک سری از راهکارها، شاهد افزایش سرعت، بهبود کارایی و امکان مقیاس‌پذیری بیشتر در شبکه‌ اتریوم خواهیم بود، بدون اینکه امنیت و غیرمتمرکز بودن این شبکه قربانی گردد.

این نسخه‌ جدید از اتریوم، همواره در افق دید توسعه‌دهندگان این شبکه بود ولی اجرای اولین قدم‌ها چندین سال طول کشید. اصلی‌ترین دلیل تاخیر اتریوم ۲ این است که افزایش مقیاس‌پذیری یک بلاک چین به روشی امن و غیرمتمرکز یک چالش بزرگ تلقی می‌شود. در حقیقت اتریوم ۲ قرار است با پیاده‌سازی برخی ویژگی‌های مهم، تفاوت‌های کلیدی با نسخه‌ اولیه‌ اتریوم داشته باشد.

کسب اتر در شبکه اتریوم ۲.۰

زمانی که اتریوم ۲.۰ به‌صورت کامل پیاده‌سازی شود دیگر راهی برای استخراج اتر در شبکه وجود نخواهد داشت. با این حال کماکان از طریق دیگر کاربران و صرافی‌ها می‌توان اتر را خریداری کرد. در این حالت به جای گرفتن پاداش اتر در ازای استخراج، کاربران می‌توانند در ازای تأیید تراکنش‌ها پاداش دریافت کنند.

در واقع کاربران با سپرده‌گذاری یا سرمایه‌گذاری اترهای خود یا همان استیکینگ به تأیید تراکنش‌ها و ساخت بلاک‌ها می‌پردازند و به عنوان پاداش اتر می‌گیرند. درواقع بر اساس برنامه‌ریزی‌های فعلی، قرار بر این است که این سپرده‌گذاری‌ها یک‌طرفه و غیرقابل‌برگشت باشند.

در حقیقت دو روش برای دارندگان اتر در دسترس است که بتوانند با مشارکت در سپرده‌گذاری، اتریوم به‌دست آورند. در روش نخست، دارندگان اتریوم می‌توانند با سپرده‌گذاری ۳۲ اتر، تبدیل به یک اعتبارسنج شده و بدین ترتیب بلوک‌ها را اعتبارسنجی کنند و پاداش دریافت کنند.

حال فرض کنید که شخصی ۳۲ اتر نداشته باشد، در این حالت باید از روش دوم استفاده کند که پیوستن به استخر استخراج است. در این روش شخص با پیویستن به این استخرها اتر خود را با دیگران به اشتراک می‌گذارند تا به ۳۲ اتر تبدیل شود و بتوانند عمل استیکینگ را انجام دهند. در این حالت هر فرد متناسب با سهم خود، پاداش دریافت می‌کند.

در واقع می‌توان گفت هر سپرده‌گذار در اتریوم ۲، برای پیشنهاد ایجاد و تأیید بلوک بعدی زنجیره، پاداش می‌گیرد، به‌شرطی که بلوک‌های ایجادشده معتبر باشند. از طرفی مقدار پاداش‌ها نیز با توجه به وضعیت شبکه در آن لحظه تعیین می‌شود. در حقیقت نرخ پاداش شبکه، تابعی است از میزان اتریوم سپرده‌گذاری‌شده و میانگین درصد اعتبارسنج‌های آنلاین شبکه.

اتریوم یکی از مهم‌ترین پروژه‌های عرصه‌ ارزهای دیجیتال است و بسیاری از پروژه‌های دیگر نیز به آن وابسته هستند. درواقع اتریوم به‌خوبی از سوی جامعه‌ توسعه‌دهندگان خود و همچنین سرمایه‌گذاران گوناگونش حمایت می‌شود.

از طرفی بخش‌های زیادی هستند سرمایه‌گذاری‌های چشمگیری را بر روی آینده‌ ارز دیجیتال اتریوم انجام داده‌اند و ازاین‌رو فشار بسیاری از هر سو جهت موفقیت این پروژه وجود دارد که اگر تیم اتریوم با موفقیت این پروژه‌ها را اجرا کند، شاهد ظهور یک بلاک چین عمومی کاملا مقیاس‌پذیر خواهیم بود که به هدف اصلی اتریوم که همانا تبدیل‌شدن به ابرکامپیوتر جهان باشد بسیار نزدیک خواهد بود.

به‌صورت کلی یکی از این پروژه‌ها اتریوم ۲ است که یک به‌روزرسانی بسیار مهم و ضروری در شبکه‌ی اتریوم به‌ حساب می‌آید و اتریوم در راستای اینکه در رقابت با دیگر پلتفرم‌ها بازنده نباشد، مجبور است تا چنین ارتقایی را راه‌اندازی کند.

تفاوت اتریوم ۱.۰ با اتریوم ۲.۰

شاید بتوان تفاوت اصلی اتریوم کنونی را با نسخه اتریوم ۲.۰ در مکانیزم اجماع کار و نوع زنجیره‌ها دانست. انواع مختلفی از مکانیزم‌های اجماع وجود دارند که در ارزهای دیجیتال، گواه اثبات کار و گواه اثبات سهام از مهم‌ترین آن‌ها است. هدف از مکانیزم اجماع، رسیدن به یک توافق کلی در بین تمام نودهای شبکه در رابطه با تأیید یک تراکنش یا اضافه کردن یک بلاک است.

اتریوم همچون بیت کوین از مکانیزم اجماع «گواه اثبات کار» (Proof of Work) یا PoW استفاده می‌کند، در‌حالی‌که مکانیزم اجماع اتریوم ۲ به روش «گواه اثبات سهام» (Proof of Stake) یا PoS خواهد بود.

درواقع مکانیزم PoW با دادن پاداش به ماینرهایی که ساخت و تأیید بلوک‌ها در بلاک چین را بر عهده دارند، امنیت شبکه را تأمین می‌کند. از طرفی متأسفانه الگوریتم اثبات کار، مقیاس‌پذیری بسیار کمی دارد، زیرا با رشد و بزرگ‌تر شدن بلاک چین، همواره به‌قدرت پردازش بیشتری برای محاسبات نیاز است.

ولی الگوریتم اثبات سهام که مکانیزم اتریوم ۲ است، قصد دارد این مشکل را برطرف کند. در واقع در این روش دیگر نیازی به سخت‌افزارهای قوی و انجام عمل ماینینگ وجود ندارد. در واقع در این حالت دیگر استخراج‌کنندگان را نداریم بلکه تنها تأییدکنندگان را داریم که برای تأیید تراکنش‌ها، اتر دریافت می‌کنند.

حال بپردازیم به «شاردینگ» (Sharding). در حال حاضر هر کاربری که بخواهد به بلاک چین اتریوم دسترسی پیدا کند و جزوی از شبکه باشد، باید این کار را به‌وسیله‌ یک «گره» یا Node انجام دهد. منظور از هر نود، رایانه‌ای است که یک نسخه‌ از کل بلاک چین اتریوم را در اختیار دارد. این موضوع بدین معنا است که هر گره باید تک‌تک تراکنش‌هایی که از ابتدای پیدایش اتریوم انجام گردیده را دانلود، پردازش و نگهداری کند که البته حجم بسیار بالایی نیز دارد.

البته شما به‌عنوان یک کاربر عادی، نیاز نیست تا جهت تعامل با بلاک چین اتریوم چنین کاری را انجام دهید.

حال در به‌روزرسانی شاردینگ قرار است که بلاک چین اتریوم مقیاس‌پذیرتر شود. در واقع زنجیره‌های شارد قرار است که حجم بلاک چین را در بین ۶۴ زنجیره تقسیم کنند. نتیجه این خواهد شد که توان عملیاتی تراکنش‌ها و ظرفیت کلی اتریوم افزایش می‌یابد.

این مسئله کمک می‌کند که دیگر نیازی نباشد که یک نود تمامی تراکنش‌های اتریوم را بررسی کند و تنها وظیفه دارد که بخش کوچکی از بلاک چین را مدیریت کند. به بیانی ساده‌تر، بار کمتری بر روی دوش هر گره خواهد بود و به‌این‌ترتیب هر نود می‌تواند ظرفیت بیشتری برای پردازش تراکنش‌ها داشته باشد بدون آنکه به سیستم سخت‌افزاری خیلی قوی‌ای نیاز پیدا کند.

نحوه مقیاس بندی اتریوم ۲.۰

اتریوم ۲.۰ قصد دارد که ظرفیت آن را با استفاده از روشی به‌نام شاردینگ مقیاس‌بندی کنید. این یک تکنیک رایج در میان تعدادی از ارزهای دیجیتال جدیدتر PoS است، چرا که به آن‌ها اجازه داده می‌شود تا بدون قربانی کردن امنیت و تمرکز زدایی، مقیاس‌بندی شوند. شاردینگ روشی را برای پارتیشن بندی پایگاه داده به قطعات کوچک‌تر در نظر گرفته است که کاملا هم قابل مدیریت است. با بلاک چین PoW، اکثر گره‌ها یا کامپیوترهای موجود در شبکه، یک کپی کامل از تاریخچه تراکنش‌ها را خواهند داشت. کل این تاریخچه می‌تواند فضای زیادی را اشغال کند و مخصوصا ارزهای دیجیتال قدیمی‌تری که سابقه طولانی از تراکنش‌ها را دارند، بیشتر دچار این وضعیت می‌شوند.

همراه با روش شاردینگ، زنجیره بلوکی به بخش‌های موازی تقسیم می‌شود و گره‌ها به جای نگهداری کل داده‌های زنجیر، به یک بخش اختصاص پیدا می‌کنند. با چنین روندی، این اجازه صادر خواهد شد که تراکنش‌های بیشتری به‌طور همزمان پردازش شوند و سرعت تراکنش نیز تا حد زیادی افزایش پیدا خواهد کرد.

اگر ETH 2.0 عملکرد موفقیت آمیزی داشته باشد، می‌تواند تاثیر شدیدی روی تنگناهای فعلی خواهد داشت و کاهش سرعتی که هم‌اکنون اتریوم دچارش شده است، می‌تواند مرتفع شود. اتریوم دارای یک اکوسیستم مالی غیرمتمرکز بزرگ است، اما بیشتر آن تقریبا غیر قابل استفاده است، چرا که بسیار کند و شلوغ بوده و این شلوغی سبب شده است که کارمزد تراکنش‌ها بیشتر از مقدار پولی باشد که کاربر در وهله اول تلاش می‌کند تا آن را جابه‌جا کند. در وضعیت فعلی اتریوم، تنها کسانی که دارای‌های بزرگ‌تری دارند، می‌توانند از مزایای اکوسیستم آن استفاده کنند. در نظر داشته باشید که در این زمان، مبادله ارزهای دیجیتال در سیستم Uniswap، که یک صرافی غیرمتمرکز و ارائه دهنده نقدینگی در شبکه اتریوم است، نزدیک به ۱۵۰ دلار هزینه در پی دارد.

این امر ارسال چند دلار یا مبادل مقادیر پایینی از پول را غیرممکن می‌کند. کارمزد انجام تراکنش‌ها بسیار زیاد است، چرا که این امر توسط ماینرها کنترل می‌شود و تضاد منافع نسبتا زیادی هم ایجاد می‌شود. همراه با سیستم اثبات سهام، این مسائل و مشکلات اساسا دیگر وجود نخواهند داشت. در حال حاضر، اتریوم تنها می‌تواند حدود ۳۰ تراکنش در ثانیه را انجام دهد. ویتالیک بوترین، یکی از بنیان‌گذاران اتریوم، ادعا کرده است که نسخه ۲.۰ ممکن است در نهایت با استفاده از سیستم شاردینگ و تکنیک‌های دیگر، به ۱۰۰ هزار تراکنش در ثانیه دست پیدا کند. سیستم مقیاس بندی ETH 2.0 برای داده‌ها، قبل از مقیاس بندی ETH2 برای محاسبات عمومی در دسترس خواهد بود. این بدان معنی است که مجموعه‌ها الگوی مقیاس بندی غالب برای حداقل چندین سال خواهند بود.